anonim
canım o kadar yanıyor ki...acısını durduramıyorum.ben beş senedir onu seviyorum dur durak bilmeden.bi kere cesaretim varken mesaj atıp oma da söylemiştim bunu.ama cevap bile vermemişti.onu en son gördüğümün üstünden dokuz aydan fazla zaman geçti.şimdi yüzünü hatırlamaya çalışıyorum önce parça parça geliyor gözümün önüne korkudan çıldırarak zorla birleştiriyorum.eskiden her zerresini ezbere bilirdim.sesini hatırlayamıyorum bile.hiç bi şey paylaşamamış olmak çok canımı acıtıyor.sırtımda kocaman bi yük sanki ağırlığı altında eziliyorum.onunla hayallerini paylaşabilmiş olmayı isterdim,ona sarılmanın nasıl bi his olduğunu...ben sadece bunları bi yere yazmış olamk istedim.o hiç okumasa da ben yazmışmolayım diye

Yorumlar

anonimanonim
kendini bir yoka,hiçe adamışsın dostum ama onu düşünmemeyi öğrenmelisin. yapamam deme hayatta neler oluyor ya insanların aileleri yok olup gidiyor kimi yerlerdeki savaşlardan söz etmiyorum bile onlarında uğruna ölürüm dediği insanlar yokmudur elbet vardır ama herşeyden önce düşünmeleri gereken kendi hayatları var kurtulma çabaları var. seninde o şahıstan önce düşünmenin gereken bir canın var basına birşey gelse(allah korusun) sadece geçmiş olsun diyecek birisi için bu kadar keder üzüntü yıpranma sencede çok fazla değil mi?