bazen diyorum ki alayim elime daktilomu cadirimi birkaç kutu konserve bir iki parca eşya ve tasiyabildigim kadar hüznümü sirtlayip gidesim geliyor telefonu kimliği herşeyi herkesi cebimdeki kalan birkaç kurusu bile birakasim geliyor bir dilencinin avuclarina ama yapamam onu ben kurtulmak için verirken alan garip yardim etmek için verdigimi düşünecek kandiramam onu ben ona mutsuzluk bulaşmış paralarını iyilik parası diye veremem sahi sanki çok param varmış gibi sonbaharda yapraklarını döken ağaç gibi kaldım içim disim görünüyor her kelimemden tabi ne kadar görünürse dışardan ağacın ici... kocaman agactim odundum ben içimde sincaplar buyuttum soğuktan korudum onları.. sonra bir gün biri geldi yapraklarim yeşerdi koklerim toprağı daha sıkı kucaklamak için derinlere doğru indiler. her gecen gün daha çok açtı yapragim ama zaman sadece düz yollardan gitmiyor engebeli yollardan geçerken zor zamanlarimda bile sevdim onu... bir ağaç ne kadar severse o kadar sevdim onu. bir ağaç ne kadar seçebilir ki?

vay usta yine döktürmüşün gitmeyi bende düşünüyorum daktilo değilde en sevdiğim kitabi alarak yanima kimlik ve telefon hiç bi şey almayarak ölesiye kaçmak.... (nasil ulaşicam sana ;)nickim yok daha herkes anonim bayan görünüyor off diğer yazında yorum yapan benim..

kendine üyelik al nickin olur

kullanıcı adımı twitterda arattir ben çıkarım zaten