saçma zamanda yapiyorum bu itirafı ama olsun:
hayatımda en kötü duruma dustugum anı anlatacam...
lise yıllarıydı uzun yıllar bir kızı sevmiş ama hep terslenmistim deli gibi asiktim ona ve kiminle samimi olmaya başlasam onu anlatır olmustum sevda diye bir arkadaşım vardı bir arkadaşımin doğum gününde tanismistik gitgide samimi oldukça kendimi sevdiğim kızı anlatırken bulmuştum ona günlerce anlattım içimi dokmustum sonra bir gün gecenin bir yarısı bir telefon gelmişti ben seni seviyorum diye... sevdiğim kızdan değildi sevdadandi yanı yani başkasını ne kadar cok sevdiğimi anlattığım biriydi cevap veremedim ertesi gün gorustuk ben ona hala o kızı sevdgmi anlattim olsun ben senin yanında mutluyum dedi git diyemedim yıllardır sevdigim insanın yanında olmak isterken beni sevdigini söyleyen birine git diyemedim. beraber daha fazla zaman geçirmeye baslamistik ama benim başkasını sevdgmi bildgnden canı yanıyordu doğum gününde sürpriz doğum günü yapmıştık ve ben hayatımın en rezil anını yaşadım hediyesini verirken sevda değil de merve dedim ama bilinçli olarak söylemesem de gözlerinden öyle bir yaş suzuldu ki keşke beni sevseydin böyle dedi o an keşke dedim aşk ta hak edenler kazansa bosa harcanmasa duygular... o gün bugündür kalbimde biri varken başka bir kızla asla çok samimi olmamaya calistim. İcimdekileri bile anlatmadım. aşk acısını atlatmak icin kimseyi uzmeyin arkadaşlar ahı tutar sonra .... İyi geceler