ve birden gözlerimi açıyorum... üstümde biri oturuyor gibi sıkışıyor göğüs kafesim. ameliyattan çıkıp narkozun etkisi geçmiş gibi oluyor vucudum... sagligim yerinde çok şükür ama öyle bir haldeyim ki 29 gundur... bu acıyı atamiyorum bir türlü tam akşama doğru alışır gibi oluyorum sonra uykum geliyor uyumaktan korkuyorum... uyku hayattan çalınan zamandır derdim önceden az uyumali insan hayatını daha bol yasamalı düzgün değerlendirmeli diye ama öyle bi haldeyim ki 6ay gündüz 6ay gece olsun istiyorum şimdi 6 ay uyuyup uyandigimda herşey geçmiş olsun ve 6ay her dakika geleceğim için çalışayım istiyorum. yıkılan enkazın başında oturup ağlamak istemiyorum artık yalvaririm biri acil i arasın kurtarın hayallerimi su enkazın altından ve ilk yardımı vicdani olan biri yapsın ... İyi geceler uyuyabilenler

"her şey" 😉

aynı durumdayım mahvolmuş yaşıyorum ama nefes alamaıyorum nasıl atlatacam bende bilmiyorum

twiterdan buldum seni ben mesaj at bana ben sana atamıyorum çünkü inşallah yardımcı olabilirim ...

senin yazdıklarında kendimi görüyorum .. insanin uyku en büyük düşmanı olabiliyor gecenin bir yarısı günlerin uykusuzluğu üstündeyken nefes nefese kalkmak gibi bir acı kalbinde göğsünde her bir sinir hücrende ama alışıyor insan lanet ede ede alışıyor ama hala bazı geceler kabuslar peşini bırakmıyor üstünden 9 ay geçmiş olmasına rağmen :/