küçüklüğümden beri bayılırım bir köşede oturup da insanları izlemeye. bu nedenle sanırım: "anlıyorum"... kafasını dinlemek için bankta oturan insanla arkadaşını bekleyen ayırt edebiliyorum mesela... ya da birisiyle karşılaştığımda aldığım gülümsemenin kaç saniye sonra o insanın yüzünden silineceğini biliyorum...
İnsanları gerçekten anlayabiliyorum çünkü birini dinlerken kendi duygularımı,düşüncelerimi, önyargılarımı... bir kenara atabiliyorum.
İnanın kendinizi karşındakinin yerine koymak zor bir şey değil.
o sizin gibi düşünmüyor olabilir, siz onun gibi düşünün. o zaman karşınızdakinin boşlukları doldurmasına yardım edebilirsiniz.onu yanlışlarından bu şekilde döndürebilirsiniz. ya da kendi yanlışınızı görebilirsiniz.
demem o ki, sizden farklı düşündüğü için
uzaklaşmayı insanlardan. sırf sizin gibi değil diye bir tebessümü çok görmeyin..

ben de sürekli oturur izlerim her ortamda kişilik analizi çıkarmaya çalışırım kendi çapımda ne düşündüğünü anlamaya çalışırım kişinin güzelliklerini görmeye çalışırım zaten hayatımızda yeterince çirkinlikler yok mu okulda da çok yapıyorum sonra o kişiye bakarken yakalanıyorum bazen yanlış anlamalar ortaya çıkabiliyor :)

1 yorum daha var, göster