anonim
İçimdeki şey artık o kadar acıtıyor ki çok yoruldum katlanamiyorum. bu hallerim artık ailemi,arkadaşlarımı herkesi ve en conta beni bunaltti. ben kendimi bu ruh halinde hiç görmemiştim. 3 yıl sonra ilk kez aşık öldum heyecandan ne düşündüğümu nasıl davranacagimi bile bilmez oldum. 1 buçuk sene arkadaşlık bir şekilde aşka dönüştü. yada ben öyle sandım. İkimizin de eskilerden gelen acıları vardı birbirimize iyi geldik.muhtesem zaman geçirirdik .kankalarimizda sevgiliydi. şahane 4luyduk. sonra beraber tatile gittik 4 muz. orda daha da sevdiğimi anladım o da bana zirhinj indirdi ve evet hayatımın erkeği bu dedim hersey kusursuzdu ben bile böyle olmasına sasiriyordum. sonra ne mi oldu bir sabah uyandım ne sevdiğim adam yanimdaydi ne de iki yakın arkadasim. arkadaşlarımın yokluğuna çoktan alıştım ama aradan 4 ay geçti hala her sabah gözümü açtığımda,her gece uyumadan önce allaha dua ediyorum sevdiğim adam geri gelsin diye hatta arkadaslarim da gelsin diye. he ayrılık sebebimizde bağlanmaktan korkuyormus. hayatım kavak yellerine sardı. ve samsundaki hayatım yerle bir oldu. şimdi itiraf ediyorum bunu ona söyleyemem belki ama size içimi dökuyorum hala deli gibi seviyorum o sevmese bile... umudum yok inancım yok hicbirseyim yok. sadece susuyorum. bir insanın hayatı bir gecede yerle bir olabiliyormus onu öğrendim. ve siz siz olun kimseye inanmayin... samimiyet artık yok olmuş. neyse öyle bjr durum işte

Yorumlar

Gerekovic
geçmiş olsun, yorum yapmak istedim ama zor gerçekten. sana kim ne dese boş.. haklısın, kimseye doğru düzgün inanılmıyor bu zamanda. ama var yine bir avuç insan. temkinli yaklaşmak lazım..