yazarfencelebi
hayatımda güzele dair ne varsa hepsini bir günde alt üst eden bir insan ve buna rağmen hala seviyorum onu... ne mi oldu anlatayım 3 sene boyunca üniversite hayatımı dolu dolu yaşadım arkadaş ortamım desem kafadengi insanlardı dosttan öte herbiri benim için ailemle de aram iyiydi. ve yıllar önce bir kıza aşık olup 6 senemi oun uğruna harcamıştım sevgili değildik ha sadece 6 sene boyunca uzaktan uzaktan sevmiştim onu sonra ona açıldığımda işler sarpa sarmıştı kötü günler yaşamış bikaç dostum ve bir iki gecelik ağrılardan sonra yavaş yavaş direnmeye başlamıştım çok sevmiştim yıllarca sevmiştim ama severken de geleceğinin olmadığını bilerek sevmiştim o hayatımdan çıkınca o yüzden öldürücü derecede yara almamıştım... ve ondan sonra kalbim uzun süre kimseyi sevemedi hoşlandıklarım oldu sevgili olduklarımda değer verdim hepsini sevdim de ama bir aşkla sevemedim ve hep biyerden sonra koptu tam yıllar komple geçirdi ona ait ne varsa derken şubatın 10unda bi kızla tanıştım daha ilk bbuluşmamızda karlar altında fırtına ve dalgaya rağmen üniversiteden atakente kadar yürümüştük o gün ilk günümüzdü belki ama ben yıllar sonra birine aşık olmuştum o günkü konuştuklarımız karda üşürken yürüyelim iyi böyle demesi... daha sonra samsunda ne kadar güzel gelen çoğunun bilmediği yerlere götürdüm onu ve hayatımda onlarca insan olmasına rağmen ilk defa birini rüyalarımda gelinlik içinde evlendiğim kişi olarak görüyordum gün geçtikçe daha çok bağlanıyor daha bi seviyordum.. ama ne yazık ki anlatıldığı kadar güzel olmuyor yaşaması bazı şeyleri çok fazla tartışıyorduk bazı kendi takıntıları vardı ve benim hassaas olduğum konulardı birkaçı mesela sınıftan dışarda takıldığı arkadaslarını bir kere görmek tanışmak istedim defalrca tartışmamıza rağmen yapmadı neymiş çok samimi değilmiş onlarla tanıştıramazmıs... ve bunun gibi birkaç konu daha konuların önemi yoktu aslında kendi kafasında verdiği bi kararı bütün dünya bir araya gelse değiştiremezdi onun ve verdiği karar yüzünden tartısmalarımızda o da cok uzulurdu yada oyle görünürdü bilmiyorum... bir zaman sonra tartışmalarımızın onu çok yıprattıgını bizim kafalarımızın uymadıgnı soyledı terketti beni perişan olmuştum ilk defa birini bu kadar sahiplenmiştim cunku tum hayallerimi ona kurmustum birkaç gun sonra tekrar barısmıstık konusup ama hıcbırsey cozulmemıstı ıkımızdı bırbırımızı seviyor ama tartısmalar bir turlu ılk gunkunden ileri gitmiyordu hep ilk basladıgımız yerdeydık... ve kendı dedgı olmayınca hemen aglamaya baslayıp uzaklastryordu kendını benden. düzeliriz diye devam ettik... düzelmedi hiçbirşey git gide anlayıs gosterecegıne benden uzaklastıgını soylemeye baslamıstı bense hergunun her dakıkası onu dusnuyordum gitmesine 2 gun kala tartıstık yıne bitti dedi artık ben artık yokum dedi. yalvardım gurur da kalmadı yüz de ... ayrılmayalım dedim kendimi küçülttüm... ne kadar dirensem de kafasına koydugu seyden vazgecmedıgı gıbı bundan da vazgecmedı... o günün gecesi hayatımın en uzun gecesiydi yurda gittiğimde çırılçıplak beş parasız bir meydanda kalmış gibiydim hayallerimin hepsi birden yıkılmıştı gelecegi dair ne varsa... ağlamaktan bska bir şey gelmıyordu elımden ağladım uzuldum kendımı parcaladım sonra halsız dusup uyuyakaldım yatakta aksam üzeriydi uyandıgımda ve yanan bir evin ortasında kalmış gibiydim ne yana adım atsam biryerim yanıyor yapacak hiçbirşey gelmıyordu aklıma sürekli içimde bir yangın vardı... yandım bende amansızca yandım sonra kendımı teselli etmeye calıstım bir süre hayırlısı buymus sevse gitmezdi diye... yapaamadım son bir defa görüp iyice konusmak ıstedım kabul etmedı bıttı artık dedı anlamı yok dedı defalarca ısrar ettım kabul etmedı .. ve hayatımda pişman olduğum ikinci gecemi yaşadım... (birincisi babamı kaybettiğim gece kalbini kırmıştım :( ) aklım yerınde yoktu neyapacagımı bılmıyordum din kulturu okumama ragmen içsem geçer mi dedim hani hep içince unutyorsun derler ya gittim carrefour dan içki aldım biraz indim sahile içmeye basladım had sarhoş ol unut onu demeye basladım kendıme ama olmuyordu gitmiyordu aklımdan daha kotu olmaya baslamıstım arkadasım geldı yanıma sakınlestırmeye calıstı ... ne fayda... sonra aklıma zanax geldi (anti depresan) bir arkadastan almıstım sakınlestıır diye 4 tane içtim... biraz sonra vücudum yavaş yavaş hissizleşmeye başladı sadece gözlerimle bulanık görüyordum gerisi yoktu bende. ama hala acı vardı içimde... arkadsım dolmusa bindirip hastaneye goturken yolda dolmus degıstrırken dıger dolmus gecırememıs ambulansı aradı polısle bırlıkte ambulans geldı tutanak tuttu hastaneye gıtıık sonra serum verip midemi yıkadılar son kısımlardan hatırladıgım sedyeye koyuldugum kısım ve burnuma boru sokulma anı. sabah kendime gelmeye basladıgımda acı yıne hala yerındeydı. ama bu kez bir şey daha eklenmişti o acıya gece olanları oğrenmesıne rağmen hastaneye yanıma gelmedıgını oğrendım... işte o an dünyam bir daha yıkıldı başıma... bu arada yurttan da atılmıştım bir kaç gun once cadırda arkadasta fılan kalıyordum yurt parasını da onunla son gunlerımızı guzel gecırelım dıye yemıstım... o sonra memleketıne gitti son bı kez gorusmeden hemde nesesi gayet yerınde... sonrakı 15 gün benim için nasıl geçti anlatamam sağa sola sürüklenen bir cesetten farkım yoktu.. tam bir gram topladım kendımı derken hastane gecesı polısın tutanagı aileme gönderilmiş oğlunuz şu gun şurda intihar etti diye bütün ailemi bir korku salmış tabi annem perişan abim ablam uzgun... açıklama yapamadım bi yalan uydurdum gectım.. inanmasalar da üstüme gelmediler ama güvenleri kalmamıştı bana. bir de ayrıldıgımız zaman final dönemiydi zaten alttan birçok dersım varken nerdeyse hepsinden kaldım derslerın. yaz okulunda bikaç tanesını alayım bari diye burda kaldım. ve gun gectıkce acısı dinmiyordu ama onun bu umursamaz tavrı sevgime üzüntüden baska birşey eklemiyordu düne kadar yine ot gibi yaşarken dün abim 500km uzaktan atlayıp gelmiş okula transkriptimi alıp yurda gitmiş benı bulamayınca bir kıyamet daha aileme 1 dersim var alttan derken alttan 9 dersimin oldugunu öğrendiler abim anlat dedi her şeyi ilk anlatamadım yıne sonra anlat deyınce anlattım bende... biraz akıl verip destek oldu şimdilik tabi eniştem vardı yanında... daha ailemin yanına gidemedim gidip tekrar bu konular acıldıgında nasıl yuzlerıne bakacam bılmıyorum... şuan oturmuş yapayalnız başıma yine ot gibi ne yapacağımı bilmeden oturuyorum sonuna kadar okumaya dayanan varsa helal olsun hakkınızı helal edin. sevgiyi de hak etmeyeni verip israf etmeyin.. hak ediyordu evet ama çok fazla vermişim ben... iyi ki varsınız...

Yorumlar

tweety
ne kadar doğru olur bu diyeceklerim bilmiyorum ama bana fikrimi sorarsan bence olumlu düşünmeye bak. akışına bırakmak belki daha iyi olabilir. mesela derslerin varmış alttan (benim de dahil olmak üzere çoğu öğrencinin vardır) onlarla ilgilenebilirsin. aralarda çıkıp dolaşabilirsin, film izleyebilirsin vb. bende de aynı durum mevcut biraz. derine girmek istemiyorum bunu belirttim sadece ama alkol, hap kullanmadım çok şükür bu zamana kadar. geçmiş olsun bu arada ve başınız sağolsun... daha kötü durumlarda olan insanlar da vardır... belki belli mi olur sevdiğin kızla yine birlikte olursunuz. hayat, kader... belki de yeni seveceğin birisi çıkacak karşına ya da başka şeyler olur bilmiyorum. olumlu düşünmek lazım. allah büyük. benim bunları demekteki amacım bir nebze olsun yardımcı olabilmekti. ne kadar doğru düşündüm ayrı konu. dertlerin çaresi vardır... allah yardımcımız olsun...
yazarfencelebi
tesekkur ederim ama birlikte olamayız artık çünkü aileme yaptıklarının sebebi o olduğunu söyledim artık o kişi gelininiz olacak diyemem...
bu_hesap_silinmistir
üzüldüm lan ne diyceğimi bilemedim valla
trollcuk
"samsun'da" 😉
eftandise
@yazarfencelebi kardeşim ben sana bu durumu kızlar açısından yorumluyorum senin bahsettigin birey arkadaşına bu durumu anlatır. " çok değişti ilk başlarda böyle değildi artık beni çok bunaltıyodu. ayrılalım dedim intihar falan etti böyle çok saçma sapan şeyler yaptı. İyi ki yol yakınken ayrılmışım düşünsene bi de evlenince böyle değiştiğini... bla bla" bu bireyin anlattığı arkadaş başka bir şahsa anlatırken " cocuk çok değişmiş psikopat çıkmış var ya allah korumuş kızım... bla bla ". bro kısaca sen asla çok sevdiğin için böyle şeyler yapmış olmayacaksın çok değiştiğin ve psikopat olduğun için yapmış olacaksın. yani aileni hırpaladığın yurttan atıldığınla kendini böylesine üzdüğünle ve psikopat damgasıyla kalacaksın değer mi sen karar ver. ayrıca sen müslüman bir gençsin değerinin farkında olmalısın😉 kendine iyi davran ve iyi bak 😊