Gerekovic
İnsanların içleri, huyları hala aynı, dışları değişmiş. belki biraz daha iyi rol yapmaya başlamışlardır belki de yorgunlukları artmıştır. ama yine de huyları aynı kalmıştır. İçleri aynı kalmış dedim ama tabi içlerindeki kin ve nefret gibi duyguların da dereceleri değişmiş olabilir. tabi sadece insanların da değil, içinde bulunduğum ortamın görünüşler ide değişmiş.. zaman geçti sonuçta normal bu değişim. geride bıraktıklarımın arasında hala hal hatır soranların bulunması beni mutlu ediyor. ben burada birçok hata yaptım. benim yapıma hiç uymayan davranışlarda bulundum yani. belki de bu benim isyanımdı aileme karşı, bilmiyorum. acaba bu insanlar benim hatalarımı öğrenselerdi yine de bana olan davranışları aynı kalır mıydı? bazen kendimden ben bile korkuyorum. davranışlarım beni bile ürkütüyor. "ne yapıyorsun sen? dur!" diyorum kendime ama içimde bir yeerlerden bir ses "durursam zarar göreceksin." diyor. başka bir yer de merak ediyor olacakları ve durmak istemiyor. dur diyen tarafım da mecburen sesini kesiyor.. evden, bakkala gitmek dışında, ilk dışarı çıkışım. kulaklığımı takmış, işlerimin yüzde seksenini halletmiş, buları düşünürken, dalgın dalgın eve dönüyordum. tabi her zamanki gibi yine bir arabaya çarpılma tehlikesi geçirdim. ama nedense korkmadım.. bazen diyorum ki çarpsa ne olur? :) buranın en çok rüzgarını özlemişim :) deli gibi esiyor, rahatlatıyor.. oradayken de ırmak kenarına ya da deniz kenarına gider otururdum.. buradaki rüzgarla aynı etkiyi bırakırdı çünkü üstümde :) benim birinin bana ulaşmasını engelleyen duvarlarım vardı, zamanla bunları kaldırdım. son duvar bundan tam beş ay önce yıkıldı. ama şimdi diyorum ki keşke yıkmasaydım. tekrar yükseltiyorum duvarlarımı. tekrar ayağa kalkıyorum yani. bazı şeyleri mantığıma oturtuyorum artık. kalple karar verilemeyeceğini bilmeme rağmen kalple karar vermiştim ama artık ona veda ettim :) böyle kafam daha rahat, duvarlarımla mutluyum. eskisi kadar sağlam değil duvarlarım. ama temeli iyi atıldı bu seferkilerin. kolay kolay yıkılmayacak. İzin vermeyeceğim yıkılmalarına. neyse bunları gidip de birilerine anlatamıyorum. aslında çok konuşkan bir kızım fakat konu benim içime, bana gelince dut yemiş bülbüle dönüyorum. beni tanımayanların olduğu bir yerde, gizli bir kimlikle, anlayabilen insanlara anlatmak rahatlatıyor. İleride bunları okuyup güleceğim büyük ihtimal :) şimdi ise gidip iftar için yemek yapmam lazım :) kendinize iyi bakın dostlar :)

Yorumlar

mayk
facebook sayfasına mesaj atsana