ben 11-12 yaşlarındayken halam kanserdi. annemde hep onun yanında refakatçi olarak kalırdı. hatırlıyorum da annemi o kadar az görüyodum ki evde yok diye ağlıyodum sürekli. annem eve gelsin diye öyle çok dua ederdim ki. sonra işte annem eve geldi tabii halam ölmüş. uzunca bi süre kendimi suçladım, halamın benim yüzümden öldüğünü düşündüm hep. kaç yıl sürdü hatırlamıyorum. bu gün kuzenimi gördüm aklıma geldi. artık suçlu olduğumu düşünmüyorum tabii ama onu her gördüğümde hatırlayıp duygulanıyorum. bunu da ilk defa sizinle paylaşıyorum.

gece gece bi tarafım sana üzüldü bi taraftan rahmetli halana fatiha okuyorum bi taraftan sevdigim insanın doğum gününde yanında olmayışımın verdiği hüzün ne bilim gece gece hüzne boğuldum insallah cennet mekan olurlar :(

8 yorum daha var, göster