ben 11-12 yaşlarındayken halam kanserdi. annemde hep onun yanında refakatçi olarak kalırdı. hatırlıyorum da annemi o kadar az görüyodum ki evde yok diye ağlıyodum sürekli. annem eve gelsin diye öyle çok dua ederdim ki. sonra işte annem eve geldi tabii halam ölmüş. uzunca bi süre kendimi suçladım, halamın benim yüzümden öldüğünü düşündüm hep. kaç yıl sürdü hatırlamıyorum. bu gün kuzenimi gördüm aklıma geldi. artık suçlu olduğumu düşünmüyorum tabii ama onu her gördüğümde hatırlayıp duygulanıyorum. bunu da ilk defa sizinle paylaşıyorum.

saol kardeşim inşallah. bende iki dakikalık aralarla duygu değişimi yaşıyorum çok tuhaf bi gün. bundan sonra ki doğum günlerinde yanında olursun umarım :)

8 yorum daha var, göster