anonim
buradan görüyorum şöyle derdim var falan diye.belki rahatlatıyordur diye bende hayat hikayemden biraz bahsetmek istedim.ben çok kötü bir mahallede büyüdüm.İlkokul ve ortaokuluda o mahellede okudum.sınıfın çalışkanıydım her zaman.ama bu olaylardan kaçmama engel olamıyordu.daha 6.sınıfta iken abi dediğimiz insanlar bize defter içinde uyuşturucu kuryeliği yaptırdı.biz bunu sonradan anladık.karşılığında bizi okulda koruyor sözde bizde adam oluyorduk.7.sınıfta arkadaşım tuvalette arkadaşımı bıçakladı hastaneye zor yetiştirdik(disiplin cezası aldık).8.sınıfta sınıfta bali çekmeye başladık. daha sonra liseye gittim.burda hep düzgün arkadaşlar edindim. zaten ortaokul arkdaşlarım beni sorduğunda annem ben arkadaşlarımdan uzak durayım diye arkadaşlara evde yok deyip duruyordu.ama arkadaşlar bana ulaşıyordu.lise 1 de motor kiralayıp gezerken motordan düştüm ve ölümden döndüm.lise 2 de adres tarif etmemi isteyen birkaç adam tarafından kaçırılıyordum ve yolda amcam arabanın içinde beni görüp aldı ve adamlar kaçtı.lise 3 te mahallede arkadaşlarımla direk önünde beklerken,bir arabadan akadaşımın bacağına ateş ettiler ve yine hastahane ve karakol.yine o sene sarhoşun birini susturayım derken beni omzumdan bıçakladı.lise 4 de topluca girdiğimiz bir kavgada burnum kırıldı iki arkaşım bıçaklandı ve üç arkadaşımında yüzü gözü dağıldı.şuan ortaokul arkadaşlarımın çoğu hapiste,bazıları öldürüldü,kalanlarda sağda solda haraç kesiyor.ben ise allahıma bin şükür omü de güzel bir bölüm okuyorum.hep gülen ve güldüren bir insan oldum ama işte ben bunlarla büyüdüm.şunu da söylemeliyim ki o kadar şey yaşadım hiçbir zaman ağlamadım.yaklaşık 10 sene(çünkü ağlamak bana göre zayıflıktı hep). ta ki bu seneye kadar… şimdiye kadar bana zarar veren insana ben karşılığını misli ile verdim.ama sevdiğine kıyamıyorsun.ben hayatımda hiç bu kadar aciz duruma düşmemiştim.sadece gururu yanına alıp çekip gidiyorsun.bıçak acısı aşk acısının yanında hiçbir şey…

Yorumlar

bu_hesap_silinmistir
sende iyi çekmişsin çocukluğa bak