'adım çıkmış dokuza inmiyor sekize' diye bir laf varya hani? iste o laf bana uyuyor.. gecmiste yaptigim bir hata yine geldi yüzüme vuruldu. babamin ettigi lafa alinmiyorum. sadece ona bu lafi edebilecek firsati verdigim icin kendimi kiziyorum. hata yaptiysam bunun sonuçlarını da cekerim. ama bu benim sonuclarindan memnun kalacagim anlamina gelmiyor. insanlarin eline benim aleyhime kullanabilecekleri koz vermekten nefret ederim. su anda ise bir an önce memleketimden sorunsuz bir sekilde ayrilmanin yolunu gözlüyorum. o kadar dikkat ediyorum ki yanlis anlasilmayayim diye. kendimi cok sıktığımı fark ettim. belki de kendimi yorgun hissetmemin sebebi budur. bilemiyorum. bir sey de diyemiyorum çünkü öyle düşünmesi icin hakli bir sebebi var. ve bu sebebi ona ben verdim. ben yani. kendimden baskasina kizamam ya da alinamam..

birsey yaptıgında baskalarının kafasında olusan dusunceyi umursamak her zaman dogru degil bence, unut gitsin. (:

ailemin kafasinda olusani umursuyorum maalesef. digerlerini umursamam.. :)