Gerekovic
sanirim hayatima birini daha sokmamayi basardim:) onu kirdim evet fakat bu onun iyiligi icindi. belkide kendimi kandiriyorum onun iyiligi icindi diyerek. bilmiyorum. tek bildigim sey ileride daha cok caninin yanacagi. simdiden sogumasi daha dogruydu. bu benim icin bir basari aslinda. önceden üzülmesinler diye iyi davranirdim fakat sonrasinda daha cok üzülürlerdi. önüne gecemezdim bunun. elimde olmazdi. ben baglanmadigim icin katlanamazdim bazi söylediklerine. hala öyleyim. hala şüpheciyim. hala güvenemiyorum. ve evet güvenemediğim icin sorun yasiyorum. ama beni suphelendiklerim simdiye kadar yaniltmadi desem yeridir. a en önemlisi baglanmiyorum kimseye kolay kolay. çünkü tam baglanmayi dusunurken bir sey oluyor bana. ben de kendimden soğutuyorum. ne zaman sogutmayi dusunsem kendimden bir baska onumarkamsobee meydana cikiyor. ben meydana cikisini bana sen degistin dediklerinde anlayabiliyorum. ben bile fark etmiyorum degistigimi. bu benim kendimi koruma mekanizmam sanirim. yalnizlik olugor sonuc ama olsun. mutluyum ben :) benden soguyanlar da mutludur sanirim su an... bu sogutmalarim yüzünden beddualar aldim :) en kötüsü de 'düğününde ölürsün' bedduasi idi. ve ben buna amin demistim.. ama simdi görüyorum ki o cocuk mutlu :) ben annemin istedigi gibi evde kalacagim sanirim. gerci o elbet bir gün evlenmemi istiyor sanirim:) yine konudan konuya atladim. yine sacmaladim. ben böyleyim iste. kendimi anlatamiyorum kimseye. anlamak icin baya baya kafa yormak gerekiyor. bazen yazdıklarımı oturup okuyorum ve diyorum ki ben ne demisim böyle? yazarlen ne yazdigimi ne anlattığımı fark edemiyorum. ama eminim cok fazla yazim hatasi yaptim :) affeder misiniz? bugun bir söz okumuştum:"kelimelere yüklediğim anlamı, ancak ben bilebilirim."

Yorumlar

dakoh
ne güzel bir mekanizma geliştirmişsin kendine, aynı şeye sahip olabilmek için çok şeyimi verebilirdim sanırım. benim de bir güven problemim vardı ancak sendekinin tam zıttı şekilde çalışırdı. herkese güvenirdim. gereğinden fazla kazık yedim haliyle, aldatıldım, parçalandım, kayboldum. ve şimdi, bu zamana kadar güvendiklerim arasında güvenimi en çok hakeden insan hakkında kafamda kendi başıma oturup muhasebe yapmaya çalıştığımda bir boşlukta buluyorum kendimi. çok güzel sevdim, çok güzel bağlandım. bitmesinden, yarı yolda bırakılmaktan ölesiye korkuyorum, bitmesin diye dua dahi edemiyorum çünkü biliyorum insan istedikleriyle sınanır. ben de böyleyim işte, kime dokunulsa bin dert var değil mi? senin derdini dinlerken kendiminkini sokuşturdum araya. ama senin gönlün ferah olsun onumarkamsobee, yalnızlık, birsürü şeref fakiri insanla beraber olmaktan bin kat daha güzeldir. ya da güvenemediklerinle. ben tasasız zamanlarımı çok özlüyorum mesela , herkesin arkadaşım olduğu, ama hiçkimsesiz olduğum o zamanları gerçekten çok özlüyorum. sen yeter ki kendini hoş tut, senin güvenmeye karar vereceğin insan onu hakederek elde edecektir zaten.. allah yardımcın olsun 😊