düşünüyorum hala düşünüyorum. gitmeli miyim doktora gitmemeli miyim. gerek var mı. ben iyi miyim. eğer bunları çok dusunursem, biriyle bu konuda konuşursam bir iki gün kendime gelemiyorum. kafamı yastığa koysam dalıyorum anında ama uyku degil sürekli sayiklama hali. hep kendimle ugrasip duruyorum. ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. bana kalsa onu da yapmam da evde olmuyor işte öyle. bir an oluyor her şey cok iyi. her yer güneş ; bugün, yarın . sanki yok benden güçlüsü. sonra bir an daha geliyor ki her zerrem toz olup ucsun istiyorum. kendime neler neler yapmak istiyorum aklim izin vermiyor ruhum yerinde durmuyor. ikisi de terk etmiyor beni , cekistirip duruyorlar. sonra diyorum ki kendime hani akıl senin nerende. ufacık bir sey , o kadar onemsiz ki, biliyorum ben bunlari ama beni cildirtmaya yetiyor. soruyorum kendime, ne beni bu hale getiren. yok tam bir cevabım yok. o soru da kuruluyor kendi köşesine hatta mıhlanıyor. var bir seyeler tamam ama ben onları unuttuğumu sanıyorum. her şey sanrı sanırım bendeki. gercegi ararken kayboluyorum yeniden. okurken içinizi bunalttiysam hakkınızı helal edin. bir umut belki rahatlarim diye.

alıştığım vakit benden bir canavar çıkacaksa ortaya onu da istemem. ama acı cekerken de acı vereceksem çıkışı yok mudur bunun ?

acıyı kabullenmek o kadar zor olmasa gerek. İnsanlığın bir parçasıysa acı çekmek daha da kolay. acıyı kabullenmedigimden mi oluyor bu aşırı tepkiler o zaman yoksa baska bir sey mi?

kendimi bir de bu şekilde deneyebilirim. çünkü düşündüğümde genel halimde uzman yardımı alınması gereken bir durum yok gibi geliyor bana. sadece anlık oluyor. bir ruzgar gibi birden çıkan, yersizce esen ve şiddetini sınırlayamayan.

konuşmak ister misin

@Odin haklısın. uzmanla konusmadan kendi kendime karara varmam cok zor olur ya da sağlıklı olmaz. @Hitheare olur.

teşekkür ederim. ben de umarim bundan sonra böyle seyler yazmamayı :)

öyle de oluyor gerçekten. iyi ki varsınız.

hamlesin bacim

@Freyis kusura bakma anlamadım.

birşeyleri gereksiz yere kafaya takma ve üstünde çok çok düşünme hastalığı maalesef bende de var ve bende bi ara doktora gitsem mi diye düşüncelere kapılmıştım ama şöyle bir yol denedim açtım neti ve sorunun ne ise onu gidermenin yollarına baktım mesela benim sorunum "sabredememek" ti önce sorunu buldum sonra sabretmek için teknikleri geliştirmek için araştırdım. bence sende önce en çok ne sorunun var onu sapta ki sorun çok fazla birseylerin ustunde yogunlasman daha sonra bloglarda olsun çeşitli sitelerde olsun işine yarayacak araştırma ve yazılar mutlaka olacaktır. allah yardımcın olsun.

benim sorunum da büyük oranda olaylsr üzerine aşırı düşünmek ve en sonunda benim de taniyamayacagim bir hal alması. sabırsızlık da yok degil ama esası aşırı düşünme sanırım. allah razı olsun.

ahhhh o yok mu o bir şeyin üstünde kırk takla atmak bazen öyle oluyor ki çok basit birşeyi bile büyütüp çiğ yapıyorsun dimi ? umarım yapmıyorsundur. ama benim yaptığım şey sadece birşey var ise buyutecegim birşey yani önce kendimi sakinleştirip daha rahat düşünmeye çalışır ver kendime aslında öyle olmadığını böyle olduğunu yanı olumsuz değilde olumlu olduğunu diyerek kendime moral veririm. ama kendimi kandirmam ona dikkat et. bi nevi kendi kendine konuşup dertkesmek gibi ve bende işe yarıyor sende dene. ama sabretmek önemli kendinle konuşmayı başaran bilmek için savredip sakince kendine olayı daha reel bir pencereden bakarak yorunlatman lazım.

kesinlikle öyle yapıyorum. neler neler kuruyorum üstüne. düşünmeye vaktim varsa eger genelde olumsuz oluyor elestirilerim. vaktim yoksa da anında kötü tarafından bakiyorum ve elimde kalıyor sonuc olarak.

vaktim varsa ne demek? biraz bencil ol ve en çok kendine vakit ayır kendine vaktin yok ise kimseye vakit ayıramazsın madem hemen olumsuz dusunuyorsun o zaman ertele ve geniş bir zamanda düşünmeye bak.

haklısın. bu sıra ben en iyisi biraz kendimi bi kriz masasına oturtayim fazlaca bunlatmadan.