bluedimension
düşünüyorum hala düşünüyorum. gitmeli miyim doktora gitmemeli miyim. gerek var mı. ben iyi miyim. eğer bunları çok dusunursem, biriyle bu konuda konuşursam bir iki gün kendime gelemiyorum. kafamı yastığa koysam dalıyorum anında ama uyku degil sürekli sayiklama hali. hep kendimle ugrasip duruyorum. ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. bana kalsa onu da yapmam da evde olmuyor işte öyle. bir an oluyor her şey cok iyi. her yer güneş ; bugün, yarın . sanki yok benden güçlüsü. sonra bir an daha geliyor ki her zerrem toz olup ucsun istiyorum. kendime neler neler yapmak istiyorum aklim izin vermiyor ruhum yerinde durmuyor. ikisi de terk etmiyor beni , cekistirip duruyorlar. sonra diyorum ki kendime hani akıl senin nerende. ufacık bir sey , o kadar onemsiz ki, biliyorum ben bunlari ama beni cildirtmaya yetiyor. soruyorum kendime, ne beni bu hale getiren. yok tam bir cevabım yok. o soru da kuruluyor kendi köşesine hatta mıhlanıyor. var bir seyeler tamam ama ben onları unuttuğumu sanıyorum. her şey sanrı sanırım bendeki. gercegi ararken kayboluyorum yeniden. okurken içinizi bunalttiysam hakkınızı helal edin. bir umut belki rahatlarim diye.

Yorumlar

bluedimension
teşekkür ederim. ben de umarim bundan sonra böyle seyler yazmamayı :)