düşünüyorum hala düşünüyorum. gitmeli miyim doktora gitmemeli miyim. gerek var mı. ben iyi miyim. eğer bunları çok dusunursem, biriyle bu konuda konuşursam bir iki gün kendime gelemiyorum. kafamı yastığa koysam dalıyorum anında ama uyku degil sürekli sayiklama hali. hep kendimle ugrasip duruyorum. ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. bana kalsa onu da yapmam da evde olmuyor işte öyle. bir an oluyor her şey cok iyi. her yer güneş ; bugün, yarın . sanki yok benden güçlüsü. sonra bir an daha geliyor ki her zerrem toz olup ucsun istiyorum. kendime neler neler yapmak istiyorum aklim izin vermiyor ruhum yerinde durmuyor. ikisi de terk etmiyor beni , cekistirip duruyorlar. sonra diyorum ki kendime hani akıl senin nerende. ufacık bir sey , o kadar onemsiz ki, biliyorum ben bunlari ama beni cildirtmaya yetiyor. soruyorum kendime, ne beni bu hale getiren. yok tam bir cevabım yok. o soru da kuruluyor kendi köşesine hatta mıhlanıyor. var bir seyeler tamam ama ben onları unuttuğumu sanıyorum. her şey sanrı sanırım bendeki. gercegi ararken kayboluyorum yeniden. okurken içinizi bunalttiysam hakkınızı helal edin. bir umut belki rahatlarim diye.

ahhhh o yok mu o bir şeyin üstünde kırk takla atmak bazen öyle oluyor ki çok basit birşeyi bile büyütüp çiğ yapıyorsun dimi ? umarım yapmıyorsundur. ama benim yaptığım şey sadece birşey var ise buyutecegim birşey yani önce kendimi sakinleştirip daha rahat düşünmeye çalışır ver kendime aslında öyle olmadığını böyle olduğunu yanı olumsuz değilde olumlu olduğunu diyerek kendime moral veririm. ama kendimi kandirmam ona dikkat et. bi nevi kendi kendine konuşup dertkesmek gibi ve bende işe yarıyor sende dene. ama sabretmek önemli kendinle konuşmayı başaran bilmek için savredip sakince kendine olayı daha reel bir pencereden bakarak yorunlatman lazım.

14 yorum daha var, göster