bazen insanların vicdanlarını nasıl susturabildiklerini merak ediyorum. size de oluyor mu zaman zaman? yahu başını yastığa rahat koyuyor musun, demek istemiyor musunuz? ben şu sıra çok der oldum. kırdığım kalplerin, ağzımdan çıkan her kötü sözün vicdan tahlilini yapar oldum. ve açıkçası çok şey değişti. "ama o da bana bunu yaptı"lardan kurtuldum mesela. kabahatlerime kılıf aramaktan vazgeçmeye başladım. hiçbir şeyin tek taraflı olmadığına iyice inandırarak kendimi, yaşananlara tekrar dönüp baktım. yanlış anlaşılmasın kendimi suçlayarak yapmadım bunları. acaba haksızlık ediyor muyum, diye düşünerek yaptım. ve hiç pişman olmadım. diyorum ya çok şey değişti. bir sürü iyiki'lerim oldu. elbette bir sürü dilenmeyi bekleyen özür'lerim de..
demem o ki; insan arada sırada "ama"larla susturduğu vicdanını dinlemeli. hayat kısa.

bende de oluyor zaman zaman. erken fark edip dilemem gerekiyorsa özür diliyorum. o yüzden geceleri genelde başımı rahat koyarım yastığa..

2 yorum daha var, göster