bir şey demiyorum artık.ne diyeyim;bu işler böyledir zaten.sen tırnaklarını yersin,ciğerlerin sökülür,ayazda ayakların ağrıyana yürürsün bazı şeyler için,boğazın ağrır haykırmaktan.neredesiniz diye sorarsın tüm uyuyanlara:ses yok,soluk yok.sonra biri çıkar,bildiğini sanır,gördüğünü sanır,hadsizce üzerine yürür.o an sormak lazım:bu zamana kadar neredeydin diye?

benim orda kafayı yemem an meselesi olmayabilir. önce kalkıp adayı gezmem gerek. nerede ne var bilmeliyim. tabi gezerken de hafif korunaklı bir mağara bulmalıyım. orayı ağaç dallarıyla temzlerim. ağaçlara da bir bakmak lazım şimdi. yerdeki yapraklara bitkilere falan. neyse mağara benim işimi görebilir.. adayı gezerken içilecek bir su belki bulabiliriz. bir yerlerde göl gibi bir şey olabilir.. psikolojimi sorarsan... orasını zaman gösterecek.. kendi kendime konuşmayı seven biriyimdir ben ama ne kadar normal gider bilimiyorum

303 yorum daha var, göster