kimseye söyleyemediklerimi yazmak istedim.ben 22 yaşındayım,çok serseri bir hayat geçirdim ve o hayattan öğrendiğim bir şey varsa erkeğin ağlamasının güçsüzlük göstergesi olması(bana göre)erkek her zaman dik durmalı.geçenlerde anne ve babamdan daha çok sevdiğim bir insanı dedemi kaybettim.yoğun bakımda 1 hafta yanında kaldım ve her geçen gün daha da çöküşüne şahit oldum.doktor bu cumayı çıkarmaz dediğinde dünyam yıkıldı.ve o çıkarmaz dediği cuma gününe kadar dayandı o güçlü insan ama cuma sabahı yanımda ağzından kanlar gelerek..... o an onu orada yatak örtüsüne sarılıp morga indirirken yaşadıklarım,o insanların bana bakışları hiç bir zaman unutamayacağım.o gün ben yine ağlamadım.bu davranış evdeki herkese göre duygusuzluktu.bana göre ise o güçlü insanı uğurlayan güçlü bir torunun duruşuydu.allah yakınlarını kaybedenlere ve şehit ailelerine sabır versin!!!

dede sevgisi.. o cok baska bişey iyi bilirim. o senin elini her tutusunda güç alırsın her kızışında gözlerin büyür ama birde sevişi gülüşü var ki sorma dedem benim askımdı . cok başkaydı. size gelıncede aglamakla gücsüzlüğün alakası yok insanız duygularımız var. benden tavsiye size ne kadar ciddiye alırsınız almazsınız bilmiyorum ama duygularınızı gösterin yeri zamanı önemli degil. ben cok zor durumda olduğum zamanlar ring de tramvay da hiç farkında olmadan ağlıyor dum ne yapım elimde degil di ve hiç de pişman değilim. bi erkek olarak sizde bunu düşünmeyin lütfen

6 yorum daha var, göster