biraz önce, çokta küçük bir anda, belkide bir fotoğraf karesinin tek seferlik hızlı ve küçük bir an olduğu gibi bir anda yapmam gereken işleri anımsadım. öncesinde 5 paket çikolata yedim ve birkaç sigara. şuan bir sigara daha içiyorum. bir sonraki şuanlarım da da olacağı gibi. yapmam gereken işler de beni bekliyor. daha sonraları da hala beni bekleyeceği gibi. bende bekliyorum bir anlamı olmayacak biliyorum ama beklemekten vazgeçemiyorum. odanın köşesindeki kutunun içinde hala yaşayan, o muammadan ibaret deniz kabuğunun getirdiği deniz avazını duyuyorum. uzaklardan gelen bir avaz. yankılanarak birlikte odanın ciğerinde dönüyoruz. sen İstanbulsun kendini ele verdin, tanıdım seni. biliyorum yapmam gereken işler var ama yapacağım, beklemekten vazgeçmem biliyorsun sende. ama yapmam gereken işler çoğalıyor. ama hala boşum. boşluklarda çoğalıyor. ve saçmalamaya başlayışlarım. tam olarak ne zaman sonlanacak bu delirme süreci. bir son bulsa, tamda yüzlük bir deli olsam bitecek belkide her şey. eğer bende bir süreç isem ve ben olduğum sürece, sonu olmayan bir süreç olarak kalacak bu bahsettiğim. bu kadarı kafi, korkacak bir şey yok tamam geçti.

yapman gerek isler bekleyecek ta ki sen kendini hazir hissedene kadar. sacmalayislarin, bosluklarin sen hazir olup bekletmeyi biraktigin zaman bir nebze de olsa azalacak gibime geliyor. tamamen delirmek çözüm olmayabilir ama bence çözümdür. delilik sonucta. delilik iyidir, insanin kafasini rahatladir. sacmalamak da güzeldir. kimsenin ne dedigini umursamadan sacmalamak... sacmalamak insanin icinde gizlemek istedigi bircok seyinin oldugumu gösterir. bu onun saklama cabasidir. bol sans diliyorum sana. sigara konusunda da yedek paketi unutma sakın:)

34 yorum daha var, göster