Gerekovic
ben buraya bu yazıdan önce bir şey yazmıştım. ve onu yanlışlıkla kaybettim.. şu anda kendime kızıyorum. bir de bu eklendi diyorum. çünkü her zamanki gibi içimden ne geçiyorsa onu yazıyordum ve tabiki hatırlamıyorum tam olarak. tek hatırladığım içimde avaz avaz atılan çığlıklar. elimde değil. yahu merak ettim. hem de deli gibi merak ettim. kendime bak burada da kızıyorum. sen manyak mısın da bir insanı bu kadar merak ediyorsun? evet, bazı düşüncelere göre manyağım. bana göre mi? bana göre o kadar da manyak değilim. hatta ben normale yakın bir insanım. biliyorum bu benim kendimi kandırışım sadece. bak işte bunun da farkındayım ama yapmaya devam ediyorumarada sırada.. ya içimde öyle çığlıklar atılıyor ki.. dışarıdan ise gözlerimi yummuş, uykusu gelen normal bir insan gibiyim. ama aslında öyle değil. İçime geldi bir öküz oturdu. hayır yani o öküzü de anca bir tek öküz ikna edip kaldırabilir. İşte bu da en sinir bozucu şey. anlayacağınız yine benim canım sıkkın ve ben uyumak istiyorum sadece. kaçışım uyku benim. kulaklığımı takmış şarkılar dinliyorum. şarkı demişken eskilerden yeliz-yalan diyorum size de.. belki seversiniz. eskiler muhteşemlik örneği bana göre, tabi bazıları.. her dinleyişimde sıkıntıya girmeme yardımcı olur bu şarkı. tabi bu durumda şarkı listeme teşekkür etmeliyim değil mi beni sıkıntılara girmeye teşvik ettiği için? ya ah bu şarkıların gözü kör olsun demek istiyorum ben teşekkürün yanında. sonrasında da aklıma bir soru takılıyor: bu şarkı bende var mıydı? bir ara dinlemiştim, indirmiştim diye hatırlıyorum ama sanırım indirmemişim.. neyse sonra bakarım ona. nerede kalmıştık biz? onu da unuttum işte.. evet, içime oturan öküz. o öküzü kaldırabilecek olan tek bir öküz.. ve kaldıran öküzün benim duvarlarımı yıkmasını istiyorum. artık duvarlarım olmasın istiyorum. farkındayım yavaş yavaş kalkmaya başladıklarının. en azından en dıştaki duvar yara aldı ve ben sarmıyorum onu :) bu içimdeki öküzün oturmasına başka sebepler de etkili oldu tabiki. sanki bugün benim canımın sıkılmasının günüymüş gibi. gün can sıkıcı bir haberle başlayıp öyle de devam etti. bir hamleden ötesini düşünmekten bıktığım için mola vermiştim ve şimdi o mola bitti. tekrardan başlıyoruz çalışmaya. ama fark ettim ki ben molayı tam olarak verememişim. beynim yine bir hamleden sonrakini de düşünmüş çünkü arada sırada. bu sebeple %99.9 verim ile çalışamayacağım. niye mi %99.9? çünkü ben hiçbir şeyin %100 verimli olacağına inanmıyorum ben. o kadar şey yazıp gelip de buna takmam da ayrı bir şey tabi. ne diye buna takmışsam.. neyse.. bilseydim bugünün böyle olacağını hiç uyanır mıydım ben? her zamankinden erken uyandım bir de :( bilseydim önlemlerimi alamaz mıydım? almazdım :) bir huyum var çünkü.. ne kadar korkutucu, can sıkıcı vs. olsa dahi yaşamak istiyorum onu da. yaşayıp görmek, ders almam gerekiyorsa almak istiyorum. nasılsa sen bunu da kaldırırsın onumarkamsagimsolumsobe diyorum. ya yalnız şu kan alınan yer hala acıyor ve şimdi de ağrı veriyor bana. bir de morardı ilk defa. çok yüklenmişim sanırım. bakınız yine konu değişikliği yaşandı.. asıl konu bu değildi.. yazıma son vereyim bence ben artık. yoksa bir sürü saçma şey ortaya çıkacak. neden mi? çünkü benim içim karışık. bu yüzden bu konu atlayışları. ve fonda çalan gripin-beş de biter. yerine sevda çiçeği adlı bir parça gelir. bu arada beş'ten bir alıntı: "..kalan umutlarımdan birini seçip,hepsini hepsini hep kaybettim.şimdi kendimden geri ne kaldı? ne kaldı?kimseler duymadı, sadece duvarlar ağladı.." beni anlatıyor diyebiliriz buna.. güzel bir haber alamadın mı bugün hiç diyeceksiniz ama alamadım desek yeridir. ben hatırlamıyorum çünkü. yok ya alamadım. a tövbe durun yalan olmasın, kolyem yapılmıştı. onu geri alınca mutlu olmuştum. saat gece yarısını geçti.. ve ben yeni günün güzel haberlerindne birini aldım :) mutlu oldum, biraz da heyecanlandım.. gelecek olan fırtınayı bekliyorum şimdide. gelsin bakalım diyorum. ondan da sağ çıkarız. ne yani? kasırgamsı bir şey sadece. İyi geceler hepinize. yaızm hatam olmuş olabilir. ne yazdığımı yine hatırlamıyorum. bende hep böyle :( İçim biraz da olsa rahatladı diyebilmeyi çok isterdim ama adım gibi biliyorum ki canımı sıkan asıl şeyi yine anlatamadım :) neyse tekrardan iyi uykular, kovalasın sizi tavşanlar.. :) a unutmadan hayata her daim gülümseyin :))

Yorumlar

Gerekovic
bu kadar uzun yazdığımı fark etmemiştim ama ben :( şimdiden affedin beni lütfen :(