burada yazılanları arada girer okurum bugün odn in yazdıklarından bazılarını okudum benim de içimi dokesim geldi küçükken çok yazmama rağmen büyüdükçe yazmaktan kaçtım hep yazdikca anilarimin degeri yitirmesinden mi korkttum yoksa acilarimin desilmesinden mi karar veremiyorum oyle iste odn e teşekkürler ayrıca 😀

aynen haklısın 😀

yaşadıklarım ve anılarım beni ben yapan şeyler olduğu için belki onları çok özel bir yere oturtmuş olabilirim.. zaten hepsini unutmuş gibi yaparım genelde hiç birşeyi düşünmeden yaşarım

benimkisi daha farklı senin soylediginden onları küçüklükten aştigimi dusunuyorum cunku bu hayatta sana en cok degeri vermesi gereken kardeslerin seni dogmadan sevmemeyi secince diğer insanların yaptıkları pek te umrunda olmuyor ben de hatirlamamayi tercih ediyorum ama zamanın da acimi yasamayip dalgaya aldigim icin boyle sacma trajikomik bir durum haline geliyor (sacmalamis olabilirim😀)

evet bu durumda yorum yapmak zor oluyor ama bende kendime göre yolumu seçtim zaten canımdan bir parça kardeşim var onunla durumlar farklı kendinden çok düşündüğün insan oluyor zaten kardeşin bazen herşeye boyun egmeye de kardesin ve annen oluyor zaten..

inşallah öyle olur 😀 nese bu kadar dram şeyler benim bunyeme fazla geliyor sair ne demis hayat kisa kuslar ucuyor 😀😀

tanimiyorum sadece yazdıklarında kendimden bir parça buldum

geçmişe gittim yazdıklarında bazı yazdıklarını kendim de yaşadım sanki öyle geldi

ilk kez biri bana takma deme gereksinimi duydu çünkü o kadar takmamki😀 bu takmamakta kendimi kaybediyorum

yabenimkisi kabullenis artık bazı şeyleri

😀😀 sende bir anlam veremedin dimi bende veremiyorum bazen geliyorlar bana 😀 ama allah a şükür öyle büyük bir dert değil buyuk bile olsa gozumde buyutmuyorum teşekkür ederim ayrıca allah herkesin yardımcısı olsun