whatnow
öyle hemen nefret etmeyin.genel olarak çok da nefret etmeyin.bence bu dünyada yeri doldurulamayan yegane şey anne ve babadan görülen ilgi, anne ve baba olmayabilir ama ilgilerini kaybedince varlıklarını pek umursamıyorsunuz..çok şükür sağlar ama ne yaptığımı, nerede okuduğumu ,kimi sevdiğimi veya sevmediğimi, kimin beni sevdiğini bilmezler.en önemli zamanlarımda yanımda olmadılar.niye bilmiyorum? ama bu ilginin eksikliğini hayatımın her alanında yaşadım.okulda öğretmenime baba dedim,yeri geldi hasta oldum kantin görevlisi abla annem oldu.en kötüsü de sevdiğim kıza o'nu sevdiğimi söyleyemedim.niye mi?çünkü birilerinden pek sevgi göremedim.daha bana annem 'yakışıklı oğlum' diye yaklaşmamışken o'na açılmaya korktum.'sevmiyor oğlum' dedim kendime.İşte biri başımı okşasa diğeri de arkamda dursaydı bende belki daha iyi bir hayat kurardım.bu eksiklikten dolayı gelecekte belki de pek başarılı olamayacağım.İyi bir eşim , bir işim ya da dünya tatlısı çocuklarım olmayacak.düşünsene yolumu gözleyen biri olmayacak ve ben hiç bir zaman o'na özlem duyamacağım..

Yorumlar

Gerekovic
anne sevgisi degil de baba sevgisini göremedim diyebilirim. seni o yüzden biraz anliyorum. cevremdeki baba ornekleri de pek ic acici degildi. baba ornegi olamadiklari gibi iyi bir es ornegi de olamadilar. bu sebeple guvenemedim uzun bir sure karsi cinse. yok dedim. olmaz onlardan. bosver kizim sen yalniz daha iyi olursun dedim. ama bir muddet sonra insan onlardan farkli olmaya ugrasiyor. yani her insanin gordukleri gibi olmadigini dusunuyor. bu yuzden sen de susma. eger seviyorsan gidil konusmadan karsi cinsin ne hissettigini bilemezsin. susma o yuzden. ayrica senin iyi bir esin de olur, iyi bir isin de olur, dunya tatlisi cocuklarin da olur. sen kendine guvenini kaybetme yeter. inancini kaybetme. cocuklarinin senin gibi hissetmemesi icin ugrasabilirsin ilerde. sen kendi cocuklarina senin kendi hissettiklerini hissettirmezsin.