bugün harila bir gündü. cok eglendim. ecde bunalmistim. kefe yaylası var bize yakin bir yerde. oraya gittik ailecek ve aile dostlari ile. gercekten eglendim. orada bir salincak var. bizi salladilar. nasil mi? onumuzden iple attirdilar gerdirip. o sekilde hizlandik. delice yukari yukari ciktik. ama o salincaktaki hava yok muydu?.. orada aldigim hazzi hicbir seye degismem diyebilirim. ileri geri gittikce saclarim savruldu, yuzume carpti. ruzgar yanaklarimi dövdü.. harikaydo. o anki icimdekileri anlatamiyorum, dokemiyorum cumlelere.. tek sikintim ac kalmam oldu :( ya sadece tavuk varmis. sief tavuk yiyemiyorum diye ac kaldim diyebiliriz. ayip olmasiz diye bir tane aldim. onu da tam yemedim. canim da istemedi oyle olunca, ceyrek ekmek anca yedim. öncesindeki yarim bezdirmeyi saymiyorum tabi. simdi ise eve gelmis makarna yapiyorum. kardesim sagolsu bu yemekte beni yalniz birakmayacak. biliyorum kilo yapar ama ne yapayim? acim ben. can bogazdan gelirmis, eritiriz. a birde ip atladim:d uzun zamandor atlamiyordum. iyo geldi. cocuklar gibi zipladim:) oradayken kafami kurcalayan seylerden bir muddet uzaklasabilmistim :) a bu arada ben salincakta sallanirken rahatlarim, dunyayi umursamam:)

minona yaziya o kadar dikkat eden benim son halim gercekten utanc verici. ben boyle bir insan degildim. ki halen degilim. fakat isim varken aklima geleni unutmamak icin hemen yaziyorum. yazarken aklimda yaptigim is olunca acele ediyorum. acele edince de boyle oluyor. lanet olsun diyesim geliyor. benim huyumdur bu. sonradan okuyunca hem kendime gulerim hem de utanirim 😕 bilmiyorum neden.. aslinda utangac bir insan degilimdir 😄

16 yorum daha var, göster