İlk yılımı hatırladım , okula daha başlamadan omü dedikoduya girerdim okul hakkında bilgi almak için samsunu da hiç görmediğim için görsellerden falan bakardım oo okul denize bakıyo diye sevinirdim .hıhı bakıyo canım eğer r11 de biri üstüne çıkmamışsa okuldan inerken bir kaç dakika görürsen ne mutlu o denizi . tabi o gün hava her zaman olduğu gibi kapalı olupta denizle gök birleşmiş gibi durmuyorsa , neyse efendim ilk yılın heycanı tabi , ozamanlar okula gelen hemen her birinci sınıf gibi akıllarda bi yatay geçiş fikri tabi daha cahiliz eğer omü de mühendislik okuyorsan bırak yatayı bırak geçişi okulu uzatmamak büyük nimet , samsunu bu yüzden sevemediğimi düşündüm hep , kendimi geri tuttum, etraftan soyutladım. aslında yeni farketiğim bişey var, benim derdim samsunla değilmiş,çünkü mutlu olmam için tüm şartlar sağlandığı zaman da oldu ve ben o zaman mutluluğumun kıymetini bilemediğim için elimden akıp gitti herşey , şimdi etrafıma bakıncada güzel dostluklar kuramamış olmanın yalnızlığını yaşıyorum . ufak bi tavsiye vermek isterim yeni gelenlere siz siz olun çok iyi arkadaşlıklar kurun çünkü onlarla yanyana iken ne şehrin ne gecenin ne gündüzün hiç bi önemi olmuyor. ne biçim bi paragraf oldu bu başı sonuyla alakasız neyse efenim size bu gece bir sinema filmine bilet almışım şarkısını hediye ediyorum ve diyorum ki ;
haklıyım balık gibi
tutulmuş daha yeni
denizinden uzaklaşmış
kovadayım,kovadayım