çok yalnızım aslında. derdimi anlatabilecegim kimsem yok. sevdiğim adam beni denizin ortasına sürükleyip yapayalnız bıraktı. yüzme öğretecegin sanirdim. ayağıma bir taş bağladı. ve beni batirdi. terazinin iki kefesi gibiydik, o da yukarıda kaldı ve ben boğuluyordum. hiç yardım etmedi. nefesimi tutup, onun kollarini açıp beni kurtarmasını bekledim umarsizca. ama suya elini bile dokunmadı. yosunlar sardı bedenimi, burnumdan ve kulaklarimdan suyun basıncı nefesimi zorluyordu. yorulmustu kollarim, ayaklarim. uzakta bir ısıktı. gözlerimi hafif araladigimda onun tebessumlerini yakaladim. mutluydu belli hem de çok mutlu. ve kendimi suyun gidişine bıraktım. ben öldükçe o yaşadi. aynı terazinin iki kefesi gibi.. suyun dibi kendine çekti beni. battim. battim ve bak batıyorum. umarım hislerimi anlayan birileri çıkar

sanırım anliyorum. sen ona güvendin. onun her zaman yaninda olacagina inandin ve onunla bir yola ciktin. fakat o seni birakti yolun ortasinda. sen ne yapacagini sasirmis bir halde onu bekledin. belki geri gelir diye. ama o geri gelmedi. geri gelmeyip baskalariyla mutlu oldu. yani kendi hayatina devam etti. sen ise hala kendine gelemedin. ve kayboldun..

20 yorum daha var, göster