çok yalnızım aslında. derdimi anlatabilecegim kimsem yok. sevdiğim adam beni denizin ortasına sürükleyip yapayalnız bıraktı. yüzme öğretecegin sanirdim. ayağıma bir taş bağladı. ve beni batirdi. terazinin iki kefesi gibiydik, o da yukarıda kaldı ve ben boğuluyordum. hiç yardım etmedi. nefesimi tutup, onun kollarini açıp beni kurtarmasını bekledim umarsizca. ama suya elini bile dokunmadı. yosunlar sardı bedenimi, burnumdan ve kulaklarimdan suyun basıncı nefesimi zorluyordu. yorulmustu kollarim, ayaklarim. uzakta bir ısıktı. gözlerimi hafif araladigimda onun tebessumlerini yakaladim. mutluydu belli hem de çok mutlu. ve kendimi suyun gidişine bıraktım. ben öldükçe o yaşadi. aynı terazinin iki kefesi gibi.. suyun dibi kendine çekti beni. battim. battim ve bak batıyorum. umarım hislerimi anlayan birileri çıkar

bir şeyi unuttun. çabalarımla geri geldi ama ona göre dogru olan ve benim asla taviz vermediğim birşeyi istemek içindi. kabul etmeyince dipsiz kuyudanaşağı beni sarkitti, yalvardim ama sonra ellerimi tekrar tekrar bıraktı.

20 yorum daha var, göster