anonim
çok yalnızım aslında. derdimi anlatabilecegim kimsem yok. sevdiğim adam beni denizin ortasına sürükleyip yapayalnız bıraktı. yüzme öğretecegin sanirdim. ayağıma bir taş bağladı. ve beni batirdi. terazinin iki kefesi gibiydik, o da yukarıda kaldı ve ben boğuluyordum. hiç yardım etmedi. nefesimi tutup, onun kollarini açıp beni kurtarmasını bekledim umarsizca. ama suya elini bile dokunmadı. yosunlar sardı bedenimi, burnumdan ve kulaklarimdan suyun basıncı nefesimi zorluyordu. yorulmustu kollarim, ayaklarim. uzakta bir ısıktı. gözlerimi hafif araladigimda onun tebessumlerini yakaladim. mutluydu belli hem de çok mutlu. ve kendimi suyun gidişine bıraktım. ben öldükçe o yaşadi. aynı terazinin iki kefesi gibi.. suyun dibi kendine çekti beni. battim. battim ve bak batıyorum. umarım hislerimi anlayan birileri çıkar

Yorumlar

anonim
çok güzel bir konuya degindin. şimdi bırakan o zaman da bırakırdı. ama ben ona zor bir şart kostum. "tamam diyelimki oldu bitti her sey. ama yarın ya sana bir şey olursa? yarın olmeyeceginin teminatini ver kabul ederim." dedim. trajikomik biraz ama öyle gerçekten. çok guvensek bile yarın yasayip yasamayacagi ve bizim hayatımıza mâl olabileceği bir durum.