çok yalnızım aslında. derdimi anlatabilecegim kimsem yok. sevdiğim adam beni denizin ortasına sürükleyip yapayalnız bıraktı. yüzme öğretecegin sanirdim. ayağıma bir taş bağladı. ve beni batirdi. terazinin iki kefesi gibiydik, o da yukarıda kaldı ve ben boğuluyordum. hiç yardım etmedi. nefesimi tutup, onun kollarini açıp beni kurtarmasını bekledim umarsizca. ama suya elini bile dokunmadı. yosunlar sardı bedenimi, burnumdan ve kulaklarimdan suyun basıncı nefesimi zorluyordu. yorulmustu kollarim, ayaklarim. uzakta bir ısıktı. gözlerimi hafif araladigimda onun tebessumlerini yakaladim. mutluydu belli hem de çok mutlu. ve kendimi suyun gidişine bıraktım. ben öldükçe o yaşadi. aynı terazinin iki kefesi gibi.. suyun dibi kendine çekti beni. battim. battim ve bak batıyorum. umarım hislerimi anlayan birileri çıkar

sevdiğinizle birlikte oldunuz diye kendinizi "ortada bırakılan bi mal" olarak gördünüz sürece bu böyle devam edecek ve mutsuz olacaksınız

20 yorum daha var, göster