Gerekovic
sabah bayram. babamgil namazdan geldiğinde uyanık olmam lazım ama ben hala uyumadım. uyuyamamak değil bu seferki. uyumaya tam olarak çalışmadım aslında. bir durgunluk çöktü üzerime, ağrılarım yokladı yine beni.. neyse. ben de baktım annem makineye çamaşır atmış, onları bekleyeyim dedim. onları serdim müzik esliginde. tabi müziksiz olmaz. her daim yanimda o benim :) durgunlugum o soguk havada daha cok artti.. gökyüzüne şöyle ucundan bir bakayım dedim.. demez olaydim. kötü oldugu icin değil. beni cok etkiledigi icin. oturup saatlerce izleyebilirdim. öyle yıldızlar veya ay dedemiz yok. ben göremedim. bulutlar var. bazi yerlerde yogun, bazi yerlerde az.. hafif bir aydinlik var tabi üstlerinde. sanki o bulutlar benim icimdeymis gibi geldi.. benim icimdeki gökyüzünü de böyle yavastan yavastan toplanan bulutlar kapatıyor.. bu durumu beklermis gibi siradaki calan parca da emel sayın'ın sesinden 'icin icin yanıyor, yanıyor bu gönlüm':) icin icin yanıyor fakat niye yandigini bilemiyorum. biri icin de degil aslinda bu yangin. sarkinin sözleri biri icin çünkü. fakat benim icimde toplanan bulutlarin getirdigi simsekle ortaya cikan yangin biri icin degil. o kısmı uydu bana. ne aciklama yaptim be bende.. :) dagiliyor yine konu. dagitmadan dönelim kaldigimiz yere.. evet, benim icimdeki durum vardi sanki karsimda. aşağısında da sehrin ışıkları var.. renkli renkli.. ne güzel bir tabloydu.. soguk da ekstra olarak verilen bir hediyeydi bana.. isimi bitirince durgunlugumu da alip girdim iceri.. sessizim. sakinim. agzimi bicak acmiyor. yüzümde bir gülümseme yok. icimden bir sey yapmak gelmiyor gibi. ama bir camasir daha attim makineye. annem sabah atmayi düşünmüş sanırım. fakat oasss'ı unutmus. bir de onun bitirmesini bekleyeyim diyorum.. beklerken yapacak bir seyler bulurum elbet. niye kimseyle konusmak istemedigimi anlamiyorum. anlamadigim bir sey daha var:niye ben denizli'de iken aramamami umursamayan teyzelerim, dayim ben gidince aramami umursar oldu? niye ben tatile evime gelince arayip sormuyorum diye sitem eder oldular? bakin bunu da anlamiyorum. biliyorum hepsi beni cok seviyor. hatta dayim ve bir tane teyzemde yerim apayri benim. onlarin da bende yeri ayridir. hicbir seyle dolduramam yerlerini. fakat ne bileyim, simdi umursamalarinin mantigini çözemedim.. uzaklik sebep oldu sanirim buna. ayni sehirde olmayinca daha cok merak eder oldular sanirim.. ah be su uzaklik nelere kadirmis.. :) benle ilgilenmezler demek istemiyorum ama bu kadar degildi.. sabah bayramlarini kutlamak icin aramak olacak onlari ilk isim.. dakikalarimi onlara saklamam lazimdi.. neyse zaten cok konusmayiz biz. konusamiyoruz çünkü. otururken, yürürken, baska bir isle mesgulken kafamda hep planlar kurmusumdur yapacaklarimla ilgili. o yüzden bugun aniden kalkip valizimi tamamladim mesela. bir rahat vermiyorum kendime.. kendime dinlemesi icin zaman vermiyorum. bu bana zarar, farkindayim. gözlerimin altları kararmis simdiden. nedenini merak ediyorum dogrusu.. annem yarin aksama kadar uyumadiginda ne yapacaksin bakalim dedi. sanki her gun gündüz uyuyorum da :d bir bugun kestirdim 2 saat kadar. o da 2 saat uyuyup uyandirildigim ve hasta oldugum icin. duramadim ayakta. yarin belki babama yardim ederim. bilmiyorum. bunu da ihtimaller dahilinde tutarak yarin ne yapacagimi planliyorum. yahu benim plansiz programsiz olmamdan sikayet ederler. bilmiyorlar sanirim benim kafamin icinde kurulup kurulup daha sonra bozulan ve bastan olusturulan planlari. bilmezler tabi. anlatmiyorum ki. icimde tutuyorum bunlari. mesela oraya gelince yapacaklarim simdiden siraya konuldu. tek sıkıntı markete aksam mi gitsem yoksa gelir gelmez mi? aksam gidecegim sanirim:d konu cok dagildi, degil mi? ben de fark ettim biraz dagildigini. ama yazarken nereye gittigini umursamiyor insan. insan aslinda ne yapiyorsa yapsin umursamiyor nereye gidecegini. sonucunu düşün de yap derler ya hani. bence biz insanlar hicbir seyin sonucunun ne olacagini bütün ihtimalleri düşünerek hesaplamiyoruz. isimize hangi ihtimal geliyorsa onu düşünüp hop yapiyoruz yapacagimizi. bu da tabi isin nereye gittigini etkiliyor. sonuc da bizim bekledigimizin disinda bir sey cikinca sasiriyoruz.. e abi biz düşünmedik ki. ne sasiriyorsun sen ? iste ben de bu yazilarda sonunun ne olacagini bilmeden yaziyorum. ve böylesi daha iyi, biliyor musunuz? bir seyin sonunu bilerek o seyi yapmak cok sıkıcı olurdu. hic zevk alamazdik. ama ben zevk almak istiyorum eylemlerimden. hata da olsa zevk almak istiyorum. en azindan zevk aldim, mutlu oldum diyebilmek istiyorum.. su son satirlari yazarken icimde çığlık atma istegi olustu ama atamıyorum.. yurtum yine o çığlığımı. bunu en iyi disarida ya da evde sarki söyleyerek yapabiliyorum. sesim güzel degildir öyle. ama ben rahatliyorum. nefes nefese çıkılır bizim evin yokuşu. o yokuşu cikarken söylediğim daha dogrusu nefesler arasinda söylemeye calistigim sarkilardan aldigim zevki baska yerde soylerken alamiyorum:d evdekiler sus diyor, ben susmuyorum mesela. temizlik yaparken de acarim muzigimi, yemek yaparken de, bulasik yikarken de... ya da ders calisirken.. neyse genclik cok alakasiz yerlere gitmeye basladi bu yazi. daha fazla uzatmanin alemi yok. kisaca zevk almak lazim yaptiklarimizdan.. ihtimaller de hicbir zaman sonlu degildir, sonsuzdur. sabah hengamede bayraminizi kutlayamam belki. unutmadan onu da kutlayayim.. umarim cok fazla kaza yasanmaz bu bayram. hem yollarda hem de kurbanliklari keserken. acemi kasaplara dikkat! hayirli geceler :)

Yorumlar

blablablaa
üzülme kızz :) biz alıştık ve seviyoruz seni :))