anonim
şimdi kim bilir kimler yolda? kulakta kulaklık.. kimileri heyecanlı ilk defa başlıyor üniversiteye, kimisi platonik aşkını aylar sonra görecek, kimi sevgilisiyle kavuşacak, kimisi dostlarını özledi, kimisininse gelmesinin hiçbir anlamı yok.. işte ben son kategorideyim, benimle aynı kategoride olan kankalarım gelin sarılalım

Yorumlar

sapsaskin
ablam yolda kulagında kulaklık özlediği şehire gidiyor. bizden ayrıldığına ne kadar üzülsede, 2 yıldır alıştı okuduğu şehire... bizde ailecek memleketteyiz yarın dönücez samsun'a. hiç gelmek istemiyorum ama burdada kalmak istemiyorum. aslında istediğim şey samsun'da kendi evimde 4-5 gün tatil. sessiz huzurlu evden çıkmadan uyu, uyan, kahvaltı yap, kitap oku tekrar uyu... bu yıl ne tarz hocalarla karşılaşacağım konusuda kafamın bir köşesinde duruyor sürekli. geçen yıllarda ki dengesizlerin çogu yoktu programda. bu yıl farklı isimlerle karşı karşıyayız ama ben genel anlamda sevmem hoca milletini. yolda görsem selam vermem hiçbirine. dersi anlatan bir insandan öteye gidemedi benim için hiç biri... sınıf haricinde asla gözüm görmez onları. ara sırada yeni gelen ögrencileri düşünüyorum ne farklı bir heyecandır. bazen pişman oluyorum keşke ailemin yanında okumasaydım diyorum. evet samsun güzel şehir ama çok sıkıldım artık. doğduğumdan beri şehir şehir gezen ve bir şehirde en fazla 5 yıl kalan bana samsun'da 8 yıldır yaşamak fazla geldi. şu okul bitsede mesleğime kavuşup gitsem artık başka şehirlere... 2 gündür içimde farklı bir öfke var. nedeninide biliyorumda kimseye söyleyemiyorum. anlamıycaklar nasılsa hem kimseyle paylaşmayıda sevmem ben. belki de kimseyi kendime tam anlamıyla yakın hissetmediğimden. geçmişe bakıyorumda ne kadar sevgi dolu bir çocuktum ben. her günüm birbirinden güzeldi. mutluydum, aglarken bile mutluydu içim. uzun zamandır hatta bir kaç yıldır tam anlamıyla mutlu olmadım bir kere bile. içimi dökesim varmış benim. bir gönderinin altına, alakalı alakasız neler yazdım daha uzatmıyim en iyisi...