asosyalliğin dibine vurmuş durumdayım, ilk senem ankara'dan geliyorum ve insanlara kolay kolay güvenemiyorum.. sınıfta tek bi insan evladıyla muhattap olmadım - ha 40 yaşlarındaki teyzeyi saymazsak-, çünkü komik geldiler ya bana ilk haftadan öyle hepsi samimi felan.. ha neyin tribindeler o kısmı da anlamadım, iki gün sonra hepsi dağılacak adım gibi eminim.. o yüzden tek takılmayı tercih ediyorum.. yaşamda tek, yurtta zaten tekim.. ama işte insan bazen bi kişi olsun istiyo, sahile inip sigara içip, dalgaları izleyip, müzik dinlemek tek aktivitem.. ne dolmuşum beee

şükürler olsun ankaradan gelip yalnızlık kervanına katılan birisi daha :) olur öyle şeyler ilk senen(gerçi ikinci senem senden çok bi farkım yok) ama bul beni biz angaranın ekmeğini yiyip suyunu içenler olarak zarar gelmez ben sana yoldaş olurum denişik

13 yorum daha var, göster