olabilir. ilişki esnasında sevgi tükenir, ayrılık daha sonra da gerçekleşebilir elbette mümkün. ama, dün hayatınızın merkezine yerleştirdiğiniz insana karşı bugün sevginiz “aniden” bitiveriyorsa hatta daha ileri gidip o hiç olmamış gibi davranabiliyorsanız, siz duygu denen kavramdan elinizi eteğinizi çekin derim.

kendim için değil. sizin hastalıklı sevgi anlayışınızdan türeyen evlatların, hislerin ve zaafların yarın bir gün çocuğumun, hatta toplumun ruh sağlığını tehdit edeceğinden.

bir kadın tanırdım, kocası yıllar önce başka bir kadın uğruna terk etmişti onu. yıllarca pencere dibinde bekledi. “bu çiçek kuruyunca gelecek, biliyorum” deyip zamanı hapsetti o balkona. hayatı durdurdu adeta. ekosistem çöktü neredeyse ama adam gelmedi. yeryüzü kurudu, ama adam gelmedi. o yine de sevmeye devam etti.

şiir, gelmemek üzerine değil; geldiğinde “hâlâ” kelimesini kullanabilmek üzerinedir. bir adam tanırdım, kadın gidince serden geçmişti. öyle geçmişti ki, kadın geri döndüğünde, adam kadına olan aşkının kadının bile ötesine geçtiğini kavradı.

şiir, kavuşamamak üzerine değil; kavuştuğunda bu oyuğu onun bile kapatamayacağına anlamak üzerinedir.

sanılanın aksine kutsallık; yara bandını değil, yarayı sevmektedir.

ağzına sağlık kardeşim. sevgi; sevgiyi bilenler ile güzeldir.

2 yorum daha var, göster