önce size cem karacadan - bence artık sende herkes gibisin şarkısını hediye ederek yazıma başlamak istiyorum, çünkü paragrafımın belkide size göre tek anlamlı yeri ilk cümlem olacak .. beraber güldük , beraber ağladık , birlikte büyüdük.. hatırlarmısın lise yıllarımızda sokaklarda karların bile buz tuttuğu günlerde, insanların ekmek parası için işe gittiği o sabah saatlerinde, seninle biraz olsun fazla görmek için birbirimizi okuldan kaçardık. İkimizinde bir elinde eldiven olurdu , ne kadar üşüse de çırılçıplak birbirine tutunurdu öteki elimiz. kaç yıl geçti üstünden 4? 5? o günden bu güne değişti dünya, biz de değişmiştik , tek değişmeyen şey sana günden güne artan sevgim olmuştu. bana aşık olduğunu dile getirdiğin çok oldu ama ben en çok sarhoş olduğun zamanlarda ve geceleri uykundan uyanıp beni sıkıca sararak söylediğin anlarda mutlu oluyordum, çünkü en çok o anlarda fazlasıyla gerçektin.. biliyorum gözlerime baka baka ben gidiyorum diyemezdin ama bu kadar adice de bir terkediş.. gidebilirdin bunu her ne kadar istemesem de anlardım, ama bir mesajla yok olman beni en çok yaralayan, bunu sende biliyorsun.. bize yakışan bu değildi.. seni hala nefesim gibi seviyorum ama öyle yaktın ki canımı nefretim sevgime ağır basıyor. bu mesajı sana atamadığım için buraya yazıyorum, hayır atmaya korktuğumdan değil üzüldüğümü görmeyi hak etmediğinden.. sense yeni inşaa ettiğin hayatında mutluluk pozlarını yayımlıyorsun her yerde, bu kadar kısa sürede nasıl gülebiliyorsun? umarım bir gün bir şehirde karşılaşırız ve bende cem karacanın dediği gibi kalbimden kalbine yok bile kinim, bence artık sende herkes gibisin diye düşünürüm , gözlerimin içi gülerek sana baktığımda.. şuan yağmur yeri gibi gözlerim , sisli, nemli,soğuk ama sende biliyorsun yağmurdan sonra gök kuşağı var sevgilim..

ne güzel bir duruş be böyle bir duruş bile geri dönme sebebidir bence uzulme hayatta hiçbirşey sürekli değildir bu acında sürekli olmıyacak saygılar

2 yorum daha var, göster