pek bir şey yazamadım bugün buralara.8 aylık bir bebişle oyalanıyorum.her bebek gördüğümde evlenip çocuğum olsun istiyorum ya.niye bu kadar güzeller anlamıyorum...böyle masumlar bir de.bol bol yanaklarını mıncırıyorum.ejderiyamı da çok sevdi.oynuyorlar beraber,katılmak isteyenler buyursun :d

yaptığım hiç bir şey yok ki yanlış ya da dogru olsun. şu anda yarın staja gidicem bu moralle o küçük çocukları nasıl mutlu edicem diye düşünüyorum. onlara içten gülümseyebilmek, mutlu edebilmek için kendimi motive ediyorum. mutlu bir gün geçirdim aslında bu gün eve geldim annem istemsizce yargıladı beni her şey benim suçummuş gibi... o kadar çok şey bekliyor ki benden, yapıyorum da ama yinede yetmiyor. bunalıyorum anlamıyor beni, diger kardeşlerimle aramda haksızlık yapıyor farketmiyor. oysa eve neşe içinde girmiştim. bir sürü şey söyledi bende odama geçtim 1 saattir aglıyorum o ise umursamaz işte gitti kapıyı kapattı uyuyor diyor. nasıl anlamaz ki bir anne evladını. babamdan yardım alsam hemen halledebileceğim 2 tane ödevim var ama babam sizlere ömür. eksikligini o kadar hissediyorum ki günlerdir. gülüyorum hep ama çok kötüyüm aslında. kimse farkında değil ama annemin farkında olmaması obkadar üzüyor ki beni. onu kaybettigimizi unutmuşum, ben çok mutluymuşumda bir o acı çekiyormuş gibi zannediyor oysa ben günden güne bitiyorum. sevgiyi hissedemiyorum o gittiginden beri. ben her akşam zil çaldığında kapıyı koşarak açar hoşgeldim babam;diue boynuma atlardım. her sabah okula giderken geç bile kalsam annemi öpmeden evden çıkmaz kapıda anne anneee diya bagrıp dururdum gelsinde öpüp gideyim diye. sonta babam gitti annemle herkesle iletişimim koptu 3 yıl oldu ama herkes unuttum iyileşti sanıyor babamla beraber anneminde küçük kızı olmaktan çıktım. farkında degil ama o kadar farklı yargılıyor ki beni çok üzülüyorum... konuşcak kimse yok, herkes gökyüzünde ki en parlak yıldız varya işte o benim havasında. ve ordan başkalarını yargılayıp duruyor. bunaldım ya bıktım nasıl anlatılır bu duygu bilmiyorum.

7 yorum daha var, göster