geçen gün 3 buçuk yıl önce bulduğum bi yazımdan bahsetmiştim. şimdi müsadenizle sizinle o yazıyı paylaşmak istiyiyorum.
güzel bir kadın değilim, farkındayım. hiçbir zaman da kendini güzel bulan bir kadın olmadım. nasıl hissedersen öyle görünürsün diyorlar ya hani, ben kendimi hiç güzel hissetmedim. belki de bu yüzden hiç güzel görünmedim. ama hep güzel şeyler hissettim ben. güzel sevdim mesela. güzel aşık oldum. bazen de güzel şarkı söyledim. biri beni sevecekse bunlar için sevsin istedim. ona güzel sözler söylediğim, güzel yemekler yaptığım , güzel baktığım için sevsin. ben olduğum için sevsin. unuttuğum bir nokta vardı. İnsanlar dış görünüş unsuruna fazla takmışlardı kafayı. güzellik; uzun bacaklar, dolgun göğüsler, çekici dudaklardan ibaretti çoğu için. İşte bu yüzden "özgüven eksikliği" denen şey yapıştı üzerime. birinin beni sevmesi için genel-geçer güzellik kavramına uymam mı gerekiyor illa? bir adam beni ben olduğum için sevemez mi

söylesene, en sevdiğin yemekleri yapıp, en sevdiğin şarkıları söylesem, en güzel kelimelerle konuşup, en güzel duyguları hissetsem, sırf güzel de

şimdi herkes sana destek çıkıcak hak vericek ama değişen bişi olmayacak yarın kaldığın yerden devam edecen

11 yorum daha var, göster