arnavut
anlatmak istediğim bir olay var arkadaşlar, konu güven olay şu; çarşambadan samsuna gideceğim, otobüs bekliyorum, saat akşam 8; 30 simsara otobüs kaçta kalkacak diye sordum, adam bana 9 da kardeşim dedi. sigaramı yaktım vaktin gelmesini bekliyorum, sağımda bir kız ve bir çocuk var. karşılıklı yüzyüze bakıyorlar. çocuk kızın elini tutmuş kıza seni seviyorum dedi kızda bende seni seviyorum senden hoşlanıyorum dedi. çocuk mesaj atacaksin değil mi diye sordu. yeni tanışmışlar sanırım. kız atacağım dedi çocuk söz mü dedi. kız gülümseyerek söz atacağım dedi, gülümsedim. umarim benimde karşıma böyle biri çıkar diye dua ettim. kız otobüse bindi ama oturmadı. çocuk bankanın köşesinden döndü ve gitti. kız çocuğun gittiğini görünce direk aşağı indi telefonu eline aldı. oturmadan çocuğun gidişine bakması dikkatimi çekti. telefonla konuştu telefonu kapattı, saatime baktım saat 8; 40 olmuştu, 10 dakika geçmedi telefonla konuştuktan sonra. otobüsün önüne bir araba geldi, kız arabaya binip gitti. arkadaşlar. ben şimdi nasıl güveneyim ? nasıl yapayım bunu ? böyle bedenini geçtim ruhunu satmış insanlar gördükçe ben nasıl güveneyim?

Yorumlar

josefin
belki bir yere gitmesi gerekiyordu aciklayamadigi bir meseleydi ve yalan soylecek kadar saygisi kalmamisti kendine. olayla uzaktan yakindan alakam yok alakar oldugum nokta su ki. kiz direk erkegi aldatti algisi. hani baska hic mi senaryo yok. aynisini erkek yapsa aynen savunurdum. cok mu umut doluyum, bilmiyorum. sadece onyargi bu üstünkoru gorulmus bir olayin dayanaksiz hislerle birlesip ibret alinmasi (dahasi nem kapilmasi)