lanarnanta
arkadaslar benim dert cok farkli.yasadigim aile ortami gerek cevre olarak iyi olarak anlatabilecegim bi cocuklugum olmadi.babam hep sinirliydi.gulmezdi.annem cok üstüme duserdi ama babadan sevgi gorememistim.cogu özelliğim kesinlikle babamdan farklidir ama bazi keskin noktalar var.harry potter okuyan izleyen bilir: voldemortla harrynin ortak ozellikleri vardi ama cok zittilar onun gibi iste babamla ben.yanindayken ufak bir tartisma cikiyor.ben hemen sinirlenip yanindaki adama saldirmaya odaklaniyorum.az once arap bi adam arabanin önüne atladi mesela sonra ellerini kaldirdi noluyor gibisinden babam ciksana dedi tamam falan dedi arap arabadan indim adamin yakasini tuttum.oldurucem sanki ama gozum kararmis babam bana tokat atti iste sen napiyon falan dedi kızdı.son bir ayda uc kez boyle bi durum oldu.ondan once de ufak tefek vardi.xmendeki kızıl hatun vardi gozu kararip ne yaptigini bilemiyodu falan oyle oluyorum.bunun suclusu olarak da babami buluyorum.bana örnek olan adam.nefret ediyorum bazen ölümüne nefret ediyorum.sonra benim iradem yok mu diye dusunup kendime kiziyorum.babam sinirliydi ben uysaldim cok sessiz utangac sakin bir cocuktum bi zamandan sonra bu hale geldim.sanirim psikiyatra gitmeliyim ha ne dersiniz

Yorumlar

lanarnanta
evi terkediyorum ya adam yuzunden.artik kafam kaldirmiyor.en ufak şeylerde bile kendimi kaybedebiliyorum ya sadece bugun iki olay yasadim bu adamin yanında.bana agza alinmayacak sozler soyluyo.hep içime attim atiyorum evden cikip gidiyorum ,mecburen daha sonra tekrar donuyorum tukendim