İcim acayip derecede sıkılıyor.3 senelik bi ilişkim var ve bugün ayrılma noktasindayiz.bir yandan kalbim ayrılmak istemezken mantığım ileride daha cok üzülürsünüz diyor.çünkü önümüzde daha uzun seneler var evlenmek için ve aramızda 12 saatlik zaman dilimi olan yollar.ve sevdiğim cok kıskanç ve biraz takıntılı biyere gitmeme bisi yapmama cok karışır her adımımda diken üstünde oluyorum bi yandanda çok seviyorum.ama ilerde daha buyuk hayal kırıklığı yaşamak istemiyorum korkuyorum kendi adıma ve daha cok onun adına uzulmesini istemiyorum ilerde daha cok.kısaca seviyorum ama bu mesafelerle ve devamlı kavga edilen kıskançlık gibi meselelerle zaman nasıl geçer bilemiyorum. kalbimmi mantığım mi?

diyorumya kackere dedim diyorum ama yok aynı kafa cok takıyor bazen inada bindiriyo ben dedim nasıl yapmazsn gibisinden.bi insanın huylarini kolay kolay degisemezsin bunuda biliyorum kıskanma diyince kiskanmicakmi sanki artık onu öyle kabul ettim gibi ben ama yavaş yavas eriyorum devamli huzursuzluk olmasndan yoruldum.josefin haklısın kardesim birazda vicdan var çünkü hissedebiliyorum hiç ayrılma taraftarı degil ve cok üzülürüz çünkü bu noktaya daha öncede geldik ve telefonda ağlayarak gitmeni istemiyorum dedi hadi gelde git bide seviyosan.yani ne kalmasını nede gitmesini biliyoruz. suan ikimizde sessizligimizi koruyoruz bakalm ne olucak hakkımızda hayırlısı.teşekkür hepinize yorumlarınız için.

8 yorum daha var, göster