-anonim kadın- dinginleşiyorum. hayatı kabullenmeye başlıyorum yavaştan. yalnızlık... evet, beni üzüyor ama alıştığımı farkediyorum. elimi tutacak o ilk insanı beklemeye alışıyorum. haftada bir bardak çayı ancak içen ben, market market dolaşıp farklı çaylar alıp hepsinin tadına, kokusuna bakıyorum. şu an evde her türlü her marka çay var. koyu, yumuşak, bergamaotlu, tomurcuklu, kaçak, pahalı, ucuz... o günkü ruh halime göre seçip bardak bardak çay içiyorum. haa bardaklarıda özenle seçiyorum bazen küçücük bazen büyük fincan bazende altlıklı kahvaltı takımı fincanları... türkü dinliyorum ve ahhh diyorum içimden keşke zamanında illede keman diye tutturmayıp babamı dinleseymişimde saza gitseymişim. çalardım şimdi hazır çayımıda demlemişken... hepinize iyi akşamlar artık -anonim kadın 1- olarak yazacağım...