din olgusunun çocuk doğar doğmaz kimliğine yazılmasını ve onu hayatı boyunca o kimlikle yaşamaya mecbur bırakılmasını (aile tarafından ) hiç doğru bulmuyorum. kendimi bir başka dine ve o dinin peygamberine daha yakın hissediyorum ama bu toplum baskısı yüzünden istediğim inancı yasayamiyorum. geçen gün bu konuyu anneme çıtlattım; bi güzel payladı beni... keşke niyelerini sorsa, ne yapılabilirleri düşünse... dünyaya gelmeden evvel seçme şansımız olsaydı ben bu dine mensup olmazdım ve din de takdir edersiniz ki bir inanç meselesidir. neden olmak istediğim yerde olamıyorum? neden bu hoşgörüsüzlük bu kabul edemeyişlik?

"ben, şehadet ederim ki allah'tan başka hiçbir ilah yoktur, muhammed allah'ın peygamberidir." deyinceye, namazı kılıp zekatı verinceye kadar ben onlarla savaşmakla emrolundum. onlar bu şeyleri yaptıkları sürece kanlarını ve mallarını benden koru­muş olurlar. ancak İslamın getirdiği haklar müstesnadır. onların herbirinin he­sabı allah'a aittir."(buhari, İman, i7; müslim, İman, 36, hadis no: 22)

arkadaş demiş ki 'hiçbir islami kaynakta bu geçmez'. bu hadiste de acaba 'öyle demek istememiş' diye bir savunma yapabilecek mi bu arkadaş merak ediyorum.

47 yorum daha var, göster