son 2 yıldır zorlandığım kadar zorlanmadım şu hayatta. hoş diğer yıllarım da benzerdi ama bunlar.. İnsanların gerçek yüzlerini gördüğüm, umudumu kaybettiğim yıllar oldu. ayrıca derdimi anlatabileceğim birilerinin olmaması hatta bu acılarımda paylarının olması da cabası... hasta da benim psikolog da kısacası. belki de böylesi iyidir? şimdilik? ömür boyu peki? ömrüm ne kadar peki? çok uzun olmamasını diliyorum, bazen bunun işaretlerini de görüyorum. az ve öz; sakin ama bi yandan da deli dolu bi hayat yeterli sanırım bana :)

belki bir elin parmak sayısı kadar dünyalar iyisi insanlar var, olmaz mı shoei :) iyi ki varlar,çok şükür.. sen de tam benim düşüncelerimin diğer yarısını yazmışsın.. doğru ve uygulanması gereken tarafı :) hayatta kendin için, herkes için bi adım atmak gerek. güzel şeyler yaşayıp, geride güzel hatırlanmak adına...

4 yorum daha var, göster