duende
merhaba arkadaşlar. küçüklüğümden beri içimde boşluk olarak kalan bir duygu yada dürtüden bahsetmek istiyorum biraz. sıkıntım ait hissedememek. şimdiye dek ne bir takım tuttum , ne bir partiyi destekledim. . yakın arkadaşlarımdan parti teşkilatlarında çalışanlar var. bir kere gittim ben de. daha da gitmedim zaten siyasetten nefret ediyorum orada yer bulamazdım kendime. muhafazakâr bir ailede büyüdüm ama bir cemaate yanaşamadım. birçok stk ya girip çıktım belli ideolojileri olanlarda barınamadım. şu an sadece yardım yapan bir kuruluşta çalışıyorum. kendimi ait hissettiğim hiçbir yer yok. ailemleyken bile hissediyorum bunu. sanki bir adım ötede elimi uzatsam dokunacağım bir gerçeklik varmış gibi. ona ulaşırsam mutlu olurmusum, bu yalnızlık duygusundan kurtulurmuşum gibi. bazen öyle derin hissediyorum ki sevdiklerimde dahil olmak üzere herseyi arkamda bırakacak gücüm oluyor. beni çağıran bir şey var ama ne bilmiyorum. tek bildiğim bununla yaşamak çok zor. size de oluyor mu ?

Yorumlar

duende
@qozluklubiri ben de bunun manevi bir boşluk olduğunu düşündüm hep. kalbimi arındırma yoluna gittim hep gazali gibi. ama hani mutluluk paylaşınca çoğalır ya içimdeki kafamdakileri anlatıyorum kimseye. uzak geliyor herkes hersey. mesela hiç erkek arkadaşım olmadı benim. çok iyi insanlar çıktı karşıma ama tamam diyemedim. kimseye içimi açamıyorum. beni anlamayacağını biliyorum çünkü. @arnavut yaşadığım şey hem yalnızlığımın sebebi, hem de sonucu gibi. sadece bir tane dostum var yanında huzur buldugum allah' a sükrediyorum onu karşıma çıkardığı için. inşallah sen de kurtulursun yalnızlık duygusundan.