anonim
"öncelikle kimsenin acır gözle yorum yapmasını istemiyorum" .. herkes uzun uzun yazı yazıyor. bende hikâyemi anlatayım dedim; sitede bir kullanıcıyım ama anonim olarak yazmak istedim, başlıyorum! fanta gençlik festivaline gitmiştik. tam üzerimizde 38 tane havai fişek patladı. bana dönüp tam 38 tane patlattilar dedi gülümseyerek. söylediğim veya söyleyebildigim tek şey gözlerinin içine bakarak çok güzelsin demek olmuştu. beni öpmüştü yanağımdan. inanabiliyor musunuz artık sevdiğim insan benimdi. dudakları elleri boynunda ki beni herseyi benimdi. her şey o kadar mükemmeldi ki. aylarca dünyanın en mutlu insanıydım. yüzümden gülücük eksik olmuyordu. annesi ve babasıyla tanıştırdı beni 9 ay sonra. çok sevdiler beni oğulları gibi sevdiler. evliliği düşünmeyen ben. ondan başkasını görmüyor ve gerekirse evlenirim ya diyordum. aylarca aynı cafede aynı masada çay icmistik ve cafe sahibiyle bir kaç ay sonra konuşup sürekli oturduğumuz masayı alıp evimize koymuştuk. çaylarımizi hep o masada içiyorduk, o masayı almak için 2 gun çalışmıştık ikimizde :) ancak bir anda hayatim kaydı. hayatımız kaydı. o kazada sadece sen yaralanmadın. kalbim yaralandı yüreğim yaralandı. hastanede yatağının başından ayrılmadım. yemin ederim 3 gün boyunca en fazla 1 saat ayrılmışımdır. gözünü ilk açtığında beni görsün hep yanında olduğumu görsün belki iyi hisseder diye hep yanında durdum. birkaç gün sonra o koyu kahverengi dünya harikası gözlerini açmıştı. seni seviyorum dedim elini öperek bak buradayım. hadi kalk masamiz bizi özledi daha çay içmiyoruz diye bize küsmüş dedim. gözümden yaş geliyordu ama üzüldüğüm için değil gözlerini açtığın için. çok mutlu olmuştum çünkü.. ama beni tanımadı. beni. herşeyden çok sevdiğim insan beni tanımadı. kimseyi tanımadı. ne annesini ne babasını ne de beni. doktorlar kalıcı hafıza kaybı yaşadığını söyledi. aldım birami geçtim sahile. saatlerce ağladım. saatlerce oturdum sahilde. artık beni sevmiyordu, hatırlamıyordu :) ne olursa olsun hep yanındaydım, ama eski yerimi edinemedim kalbinde. yapamadım, olmadı başaramadım. bir gece hep beraber yemek yerken aşık olduğunu söyledin bir anda. allah şahidim elimdeki catalı kalbime saplamamak için kendimi zor tuttum. herkes aciyan gözlerle bana baktı. gözüm dolmuştu ama 5 saniye dahi olsa orda duramazdim çünkü gözümden yaş gelmeye başlamıştı. o halimi görsün istemediğim için dışarı çıktım. atakumdan batıparka kadar koştum. hic durmadan. fazla geçmedi aşık olduğu insanla tanıştık. size yemin ederim çok mutlu oldum. neden mi. bana baktığı gibi bakıyordu. demekki beni de çok sevmiş böyle güzel sevmiş diye düşündüm. yapabileceğim birsey yoktu çünkü mutlu olmaktan başka :) zaman geçtikçe dayanamayip hayatından çıktım. İnanın bana asla keşke unutan taraf ben olsaydım demedim. keşke hiç bitmeseydi. buda benim sinavimdi. usenmeyip okuyan herkese çok teşekkür ederim :))))

Yorumlar

anonim
sen benim gördüğüm en cesur ve kalbi en güzel adamsın umarım su andan itibaren de dünyanın en mutlu adamı olursun. çünkü bunu gerçekten hak ediyorsun.