demin televizyonu açmış dizi izliyordum, reklam arası girdi. hala öyle boş boş bakıyordum ekrana. sonra hani kalan dakika falan yazıyor ya, onu gösterdiler yine. gözüm oradaki rakamlara takıldı, izledim ... rakamların nasıl hızla değiştiğini, aslında zamanın ne kadar da çabuk geçtiğini izledim. sonra bir şeylerin farkına vardım; kim bilir bu şekilde kaç dakikam kaç saatim hatta kaç günüm geçti bomboş ...tüylerim ürperdi birden yerimde huzursuzca kıpırdandım. aslında ölümüme ne kadar daha yaklaştığımı izlediğimi farkettim , hiçbir şey yapmadan öyle bomboş ölümüme ne kadar yaklaştığımı .. o kadar huzursuz oldum ki bir şeyler eksikti sanki .. kalkıp dolandım öylece, ne yapmam gerektiğini bilmeden ama bir şeyler yapma zorunluluğu hissi içinde . yanlış anlaşılmak istemem korkum ölüm değildi benim ..kaçışı olmayan şeyden korkmak çok saçma zaten.. benim korkum zamanımı boşa harcamaktı, farkında olmasak da elimizdeki en değerli şey bu çünkü ..

tam o sayaç ilerlerken bir saniye öncesinin geri gelmeyeceğini düşünürken o arada bir saniye daha ilerlerya...

kalkıp bi namaz kılsaydın madem ölümün bu kadar ensende olduğunu hissettiysen madem boşa geçen zamanın bu kadar farkına vardıysan