yakamozdan geceler yapacaktık. en karanlıkta bize bir şans versinlerdi maksat. tutmadı ayla şansımız uyuşmadık geceye bile. sanki sırf biz varız diye barışırlardı birbirine zıt kalmışlıklar. sırf biz varız diye ateş buz, güneş ay olurdu. biri olmaya karar verdiğimiz o an, birbirleri olmaya karar verirlerdi tüm yalnız objeler. bütün bu hayra alametsizlik bizden çıkardı. biz; milyonlarca türümüzün içinde yalnız hissedenler. kader nereden bilecekti.. anlatmayacaktık da.. İşte bu yüzden cezasını çekmeye bile; bi sıfırdan biraz fazla razıydık.

ben geberirken bile yazardım herhalde :)

4 yorum daha var, göster