hep mutsuz olduğumuzdan yakınıyoruz. bence bu hikayeyi bir okuyun :)
bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler... saklayalım zor bulsunlar... zor buldukları için kıymetini bilirler, diyerek başlamışlar tartışmaya...

sorun büyükmüş... mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü... kimisi: " everest'in tepesine saklayalım. " demiş, kimisi: "atlas okyanusu'nun dibine. " tac mahal'in kubbesi, mekke sokakları, İtalyan sofrası... bir hastanenin doğum odası, dondurma külahı, şarap şişesi, sigara paketi, lale bahçesi... pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş... derken meleklerden biri "İçlerİne saklayalim." demiş... "kimsenin aklına gelmez içlerine bakmak! " İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış.

mutluluk icimizde evet ama o mutlulugu oradan çıkartmamıza yardim edecek bir varlik lazim. canli ya da cansiz fark etmez. o varlik geldiginde anlik da olsa mutluluk kendini gösteriyor..

İllaki başka bir varlığa mı ihtiyaç var.

tek basina da oluyor. ama bakayim yok olmuyor. mesela denizi görünce mutlu olabilir insan. ama deniz de bir varlik. ya da suyla. kendisiyle olur desek bile kendisi de bir varlik

peki ya niye mutsuz bu insanlar?

istedikleri olmuyor. daha doğrusu onlar mutluluğu bir kisi ile bulacaklarını sanıyorlar. o kisi gelmeden mutlu olamayacaklarina adlari kadar eminler. etraflarında olan güzel seylerin farkinda bile degiller. tek fark ettikleri kötülükler. anca kendilerine zararli seyleri görüyorlar. iyiligi kimse görmezmiş. etraflarinda iyilik de var, onlari mutlu edebilecek seyler yani, ama onlar at gözlükleri ile sadece önlerine getireleni görüyor. mutluluk verici sey de oyle önlerine atilacak degil. az biraz görmek lazim etrafi. ama bak "görmek" diyorum.

hep daha fazlasını istemek ve doyumsuzluk da en büyük mutsuzluk kaynağı. elindekilerle yetinmiyor insanoğlu... bir şeyler elde ettikçe daha fazlasını istiyor. ben en başta kendimi değerlendiriyorum. çocuktum küçük bir köyde geçti çocukluğum. oyuncaklarım olmadı doğru düzgün. kendim oyuncaklarımı yapıp mutlu oluyordum oynarken. tabi yıllar geçtikçe değil oyuncak her şeyim olmaya başladı. elimde bir sürü imkanım oldu. ama çocukluğumdaki kadar mutlu olamadığımın farkına vardım bir gün. o gün bugündür hayatımı basitleştirdim. şu an mutluyum...

sen en azindan farkina varabilmissin, farkina varamayan bircok kisi var. benim cocuklugumda bana oyuncak alabiliyorlardi fakat ben sokakta oynayarak mutlu olurdum. daha sonralari elimden sokaktaki cocuklarla oynadigim oyunlarim alindi. ben de baska mutlu edecek seyler araim ve mutsuz oldum bulamayinca. sonrasinda ise icimdeki çocuğun hala orada oldugunu fark ettim. o beni mutlu ediyor.. :)

ooo kemancı yine çok anlamlıyız bakıyorumda. bununla ilgili beste yap bence

@onumarkamsobee ben o çocukluğu yine çocuklarla yaşamaya çalışıyorum. o beni mutlu ediyor. @gozlerlensmi beste benden şarkıyı söylemek senden. ..

kardeslerim ve onlarin arkadaslari diyeyim. onlarla oluyor. izleyip mutlu oluyorum. bazen dahil oluyorum.. klip icin kamerman da ben olurum..

klip nasıl bir şey olsun. ben damda keman mı çalayım yine?

iyiles calarsin:) damda calacaksin ama kizin evinin oldugu yeri goren bir damda

bana uyar kemancı 😁

klipte de @oas lirik dans yapsın 😀

dans mi? aman allah yandik:d ben kameramanlikta mutluyum. yonetmen de olurum :d

tamam o zaman kemancının damında buluşuyoruz 😂

evet bekliyorum:))