hep mutsuz olduğumuzdan yakınıyoruz. bence bu hikayeyi bir okuyun :)
bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler... saklayalım zor bulsunlar... zor buldukları için kıymetini bilirler, diyerek başlamışlar tartışmaya...

sorun büyükmüş... mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü... kimisi: " everest'in tepesine saklayalım. " demiş, kimisi: "atlas okyanusu'nun dibine. " tac mahal'in kubbesi, mekke sokakları, İtalyan sofrası... bir hastanenin doğum odası, dondurma külahı, şarap şişesi, sigara paketi, lale bahçesi... pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş... derken meleklerden biri "İçlerİne saklayalim." demiş... "kimsenin aklına gelmez içlerine bakmak! " İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış.

sen en azindan farkina varabilmissin, farkina varamayan bircok kisi var. benim cocuklugumda bana oyuncak alabiliyorlardi fakat ben sokakta oynayarak mutlu olurdum. daha sonralari elimden sokaktaki cocuklarla oynadigim oyunlarim alindi. ben de baska mutlu edecek seyler araim ve mutsuz oldum bulamayinca. sonrasinda ise icimdeki çocuğun hala orada oldugunu fark ettim. o beni mutlu ediyor.. :)

16 yorum daha var, göster