bugün havanın güzelliğini fırsat bilip kendimi sahile attım. bir banka oturdum. kulaklığımı taktım. o güzel ezgiler tüm vücudumu etkisi altına alırken mavinin sonsuzluğunda kayboluyordum. yalnızlığımın tadını doyasıya çıkardım. desem inanmayın. normalde her zaman uyanır uyanmaz perdeyi açar gökyüzüne bakardım. ama bu sabah bunu bile yapmadım. tüm gün yattım. ders bile çalışmadım. "vize haftası geliyor galaksi! kalk ders çalış! birde çok güzel bir şeymiş gibi anlatıyorsun. çok ayıp!" ya iç sesim sen nerden çıktın şimdi? bir kes sesini! karışma her şeye. ben ne yaptığımı biliyorum canım. benim vicdanım rahat. çalış çalış nereye kadar! "vicdanın rahat mı? bir soralım bakalım vicdanına gerçekten rahat mıymış acaba?" vicdanımı niye karıştırıyorsun şimdi? birde onunla uğraşamam. ortalığı karıştırma iç ses! "karıştırırım galaksi. bıktım senin bu rahatlığından. kalk ders çalış hadi!" tamam canım, tamam. bir ara çalışırım. şimdi keser misin sesini lütfen, bak bitiriyorum zaten yazıyı. ha şöyle, aferin sana. adam olacaksın sen iç ses.

geç kalktım ve güzel havayı kaçırdım maalesef. yarın da hava güzel olur inşallah. gezmem gerek :)

8 yorum daha var, göster