sabah öyle mutluydum ki kaç zamandır eksikti mutluluğum özlemişim.. güneşi ilk defa böylesine sevdim. bıraktım kendimi kemiklerimi ısıtması seyrettim. denizin muhteşem sesi de keyfime keyif kattı onu atlamamak lazım. her şey yolundaydı yani sonra ben kendi kendime yok bu benim hatam yok şu benim hatam diye kendimi suçlayıp yeyip bitirirken, karşımdaki insanın çoktan beni sildiğini gördüm. gecenin bu saatinde terkedilmiş yavru köpek gibi oturdum ağlıyorum. ben daha mesajları bile silememişken silinmek de ne biliyim insanlığa sığarmı ya

nekada da bahtsız bi kıııızz. allah kurtarsın.... ama sana bi tavsiyem var içini dökmek istiyorsan git şiir yaz.şiir sana istediğini verecektir inan bana :)

3 yorum daha var, göster